عرفان و رابطه آن با نی در موسیقی و خوش نویسی
محورهای موضوعی : تمثیل در زبان و ادب فارسی
راضیه فولادی سپهر
1
(دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی: واحد کرج ـ ایران)
علی محمد موذنی
2
(استاد زبان و ادبیات فارسی- دانشگاه تهران)
کلید واژه: عرفان, موسیقی, music, theosophy, نی, خوش نویسی, قلم, calligraphy, pen, pipe,
چکیده مقاله :
مقاله حاضر در جستجوی ارائه نوعی الهام و بینش ذوقی در مورد انسان و هستی و مجسم نمودن این احساس برای مخاطب است؛ و بیان این که نوعی پیوند و هم نوایی بین هنرهای زیبا و عرفان وجود دارد. اگرچه در این گفتار از میان هنرها، خوش نویسی و موسیقی که همواره پیوند دیرینه‌ای با معرفت و ادبیات عرفانی داشته برگزیده شده‌اند؛ لیکن می توان این نگرش را در سایر رشته‌های هنری نیز گسترش داد. زیرا همان گونه که هدف نهایی هر هنری رسیدن به کمال، وحدت و انسجام و یگانگی است، در عرفان نیز شاهدیم که هدف غایی سیر و سلوک در وادی طریقت وصال به مبدأ و فنای کثرت وجودی در وحدت ذات حضرت حق است.
Tise article is looking for giving a kind of inspiration and connected insight about human and the world an incarnate this sensation for speaker. And saying that there is a kind of relationship and harmong between beauty arts and knowledge. Although, In this opportunity, between these art, Calligraphy and Music that have always connected with wisdom and knowledge litterature, have been selected, but we can develop this observation in other artistic ranges because jast as extrem aim of any art is arriving at ideal unity and solitary state, we know that the last purpose of behaviour in the way to succeed in origin and disappearance of quantity of existence, is in unity of the Supreme Being.
1.قرآن کریم.
2.ابن سینا، ابوعلی حسین بن عبدالله،(1381)، الاشارات و التنبیهات،مجتبی زارعی، قم: بوستان کتاب.
3." ، " ، (1370)، فصوص الحکم، بی جا: الزهرا.
4.اسماعیل پور، اسماعیل،(1381)، اسطوره آفرینش درآیین مانی، تهران: کاروان.
5.باباشاه اصفهانی،(1372)، (آداب المشق)، مایل هروی، تهران: آستان قدس رضوی.
6.بینای مطلق، محمود،(1385) ، نظم و راز، تهران: هرمس.
7.پور نامداریان، تقی،(1389)، رمز و داستان های رمزی در ادب فارسی، تهران: علمی و فرهنگی.
8.حافظ شیرازی، خواجه شمس الدین محمد،(1376)، دیوان حافظ، غنی و قزوینی، تهران: گنجینه.
9.حکمت، نصراله، (1386)، حکمت و هنر در عرفان ابن عربی، تهران: فرهنگستان هنر
10. رادفر، ابوالقاسم،(1385)، تعامل ادبیات و هنر در مکتب اصفهان، تهران: فرهنگستان هنر.
11. رید، هربرت،(1381)، معنی هنر ، نجف دریابندری، تهران: علمی و فرهنگی.
12. زرین کوب، عبد الحسین و آریان، قمر، (1377)، از نی نامه ، تهران: سخن.
13. زینعلی، محمدرضا، (1379)، نای هفت بند : دانشگاه هنر.
14. سجادی، سید جعفر،(1389)، فرهنگ اصطلاحات و تعبیرات عرفانی، تهران: طهوری.
15. سلطان علی مشهدی، صراط السطور، به کوشش کریم کشاورز، تهران: پیام .
16. سهروردی، شهاب الدین،(1388)، مجموعه مصنفات شیخ اشراق، ج 3، سید حسین نصر، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
17. شیمل، آن ماری،(1386)، خوش نویسی و فرهنگ اسلامی، اسداله آزاد،مشهد: آستان قدس رضوی.
18. طهماسبی، طغرل،(1380)، موسیقی در ادبیات، تهران: رهام.
19. عطار نیشابوری، فریدالدین، (1375)، منطق الطیر، تهران: اساطیر.
20. کیانی نژاد، محمدعلی، (1375)، شیوه نی نوازی، تهران: کیانی نژاد.
21. مظاهری، عبدالرضا، (1385)، شرح نقش الفصوص، ابن عربی، تهران: خورشید باران.
22. مؤذنی، علی محمد،(1389)، اقتباس‌های هنری خاقانی از حروف و کلمات قرآن کریم در قصاید، ایران و پاکستان- اسلام آباد: فصل‌نامه دانش، شماره 102.
24. مولوی، جلال الدین محمد بن محمد، (1385)، مثنوی معنوی، رینولد نیکلسون، تهران: هرمس.
25. نجم الدین رازی،(1388)، مرصاد العباد، محمد امین ریاحی، تهران: علمی.
26. هاشمی نژاد، علی رضا، (1385)، تأملی در مبانی عرفانی صفا و شأن در رساله آداب المشق، دانشگاه شهید با هنر کرمان: گلستان هنر.