عوامل همگرایی در روابط ایران – سوریه (2013-1979) : مطالعه موردی تحولات اخیر سوریه

محورهای موضوعی : مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی

تاریخ دریافت : 1392/11/09 تاریخ پذیرش : 1392/12/14 تاریخ انتشار : 1393/03/31

کلید واژه: همگرایی, منافع ملی, منافع ملی مشترک,

چکیده مقاله :

در این مقاله قصد بررسی عوامل همگرایی ایران و سوریه را داریم که به دو عامل منافع مشترک و دشمن و تهدید مشترک در این مورد می پردازیم و در پایان مقاله به این موضوع می پردازیم که تحولات اخیر سوریه چه تأثیری در این همگرایی داشته است. نکته مهم، همکاری سوریه با جنبش های آزادی بخش فلسطینی و لبنانی بود که با توجه به رویکرد جدید ایران پس از انقلاب در قبال همگی فلسطین، همگی این ها در پیوند دو کشور پس از 1979 نقش قابل توجهی داشت. روابط ایران و سوریه پس از انقلاب اسلامی ایران به تدریج توسعه یافت و دو کشور عملاً به هم پیمانان راهبردی مبدل شده اند. سوریه عالی ترین سطح روابط یک کشور عربی با ایران را دارد

چکیده انگلیسی:

This paper is aimed at exploring the Convergence factors in the relations between the two countries focusing on two elements of common interest and common enemy and threat. Then we analyze how the recent developments in Syria have been influenced by such a convergence. Another important aspect is, Syria’s cooperation with the liberation movements of Palestine and Lebanon based on Iran’s new approaches since 1979.The relations between Syria and Iran gradually strengthened in post- Revolution era, and the two countries became strategic allies in practice. Syria has the highest level of relations with Iran as an Arabic country