تاثیر ضد میکروبی نانوذرات نقره بیوسنتز شده توسط عصاره گیاه رزماری (Rosmarinus officinalis) بر علیه چند باکتری عامل پوسیدگی نرم در شرایط انباری

محورهای موضوعی : آلودگی میکروبی مواد غذائی

اسماعیل ترک آبادی ¹ (دانشگاه آزاد اسلامی، واحد جیرفت، دانشکده علوم پایه، گروه میکروبیولوژی)
زینب فتوحیان ² (دانشگاه آزاد اسلامی، واحد جیرفت، دانشکده کشاورزی، گروه گیاهپزشکی)
فاطمه شهدادی ³ (گروه آموزشی صنایع غذایی/دانشکده کشاورزی/دانشگاه جیرفت/جیرفت/ایران)

تاریخ دریافت : 1399/05/29 تاریخ پذیرش : 1399/08/29 تاریخ انتشار : 1400/03/01

کلید واژه: نانوذرات نقره, اثر ضد میکروبی, باکتری‌های عامل پوسیدگی نرم, عصاره آبی رزماری,

چکیده مقاله :

امروزه استفاده از گیاهان در سنتز نانوذرات فلزی که خاصیت ضدمیکروبی دارند، مورد توجه قرار گرفته‌است. هدف مطالعه حاضر بیوسنتز نانوذرات نقره از عصاره آبی گیاه رزماری و سپس بررسی تاثیر این نانوذرات و سم مانکوزب بر علیه باکتری‌های عامل پوسیدگی نرم جدا شده از هویج، سیب‌زمینی و پیاز در طی دوره انبارداری بود. آنالیز نانوذرات نقره بیوسنتز شده بر اساس طیف‌سنج ماوراءبنفش و FTIR (طیف سنج مادون قرمز) انجام گردید. باکتری‌های عامل پوسیدگی نرم با استفاده از محیط‌های کشت انتخابی و اختصاصی از هویج، سیب‌زمینی و پیاز جداسازی و شناسایی شد. یک جدایه بیمارگر از هر نمونه سبزی با شدت بیماری‌زایی بیشتر جهت انجام آزمون‌ها انتخاب شد و حداقل غلظت بازداری (MIC ) آنها در برابر تیمارهای آزمایشی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که MIC ایزوله‌های بیمارگر در برابر غلظت 2580 میلی‌گرم در میلی‌لیتر نانوذرات نقره و 1000 پی‌پی‌ام سم مانکوزب به ترتیب برابر با 88/88 درصد و 100 درصد بود. میانگین درصد آلودگی سبزیجات به جدایه‌ بیمارگر در حضور نانوذرات نقره در ماه سوم انبارداری به ترتیب برای پیاز، سیب‌زمینی و هویج 70، 80 و 70 درصد و میانگین درصد آلودگی سبزیجات به جدایه‌ بیمارگر در کنترل تلفیقی باکتری‌ها با نانوذرات نقره و سم مانکوزب در سه ماه انبارداری برای پیاز، سیب‌زمینی و هویج به ترتیب برابر با 45، 40 و 40 درصد بود. با توجه به نتایج می‌توان از کنترل تلفیقی نانوذرات نقره بیوسنتز شده و سم مانکوزب در کنترل باکتری‌های عامل پوسیدگی نرم هویج، سیب‌زمینی و پیاز استفاده کرد.

چکیده انگلیسی:

Nowadays, use of plants in the synthesis of metal nanoparticles, which have antimicrobial activity, is considered. The aim of present study was evaluating biosynthesis of silver nanoparticles from aqueous extract of rosemary and then investigating the effect of these nanoparticles and mancoseb toxin on soft rot bacteria isolated from carrots, potatoes and onions during storage. The biosynthesized silver nanoparticles were analyzed by ultraviolet and FTIR spectroscopy. Soft rot bacteria were isolated and identified using selective and specific culture media from carrots, potatoes and onions. A pathogenic isolate from each sample with the highest pathogenicity was selected for the tests and their minimum inhibitory concentration (MIC) was evaluated against the experimental treatments. The MIC of the pathogen isolates against the 2580 mg/ml of silver nanoparticles and 1000 ppm of mancoseb were 88.88% and 100%, respectively. The mean percentage of vegetable contamination with pathogen isolate in the presence of silver nanoparticles in the third month of storage was 70%, 80% and 70% for onions, potatoes and carrots, respectively, and average percentage of vegetable contamination with pathogenic isolates in the combined control of bacteria with silver nanoparticles and mancoseb toxin at the third month of storage for onion, potato and carrot were 45, 40 and 40%, respectively. According to obtained results, the combined control of biosynthesized silver nanoparticles and Mancoseb can be used to control of soft rot bacteria in carrot, potato and onion.