شیوع آلودگی به هیدروژن پراکساید در نمونه شیرهای استریل با ماندگاری بالا در بازار شهر اصفهان
محورهای موضوعی : بیماری های ناشی از غذا
مریم میرلوحی
1
(دانشگاه علوم پزشکی اصفهان)
محمد باقر ملجئی
2
(دانشگاه علوم پزشکی اصفهان)
آذین پور خلیلی
3
(دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد شهرکرد)
کلید واژه: ایران, آلودگی, هیدروژن پر اکسید, شیر استریل,
چکیده مقاله :
مقدمه: هیدروژن پراکساید در سترون سازی سطوح در تماس با غذا مورد استفاده قرار می گیرد و در صنعت شیر ، باقیمانده آن موجود گسترش فرایند اکسایشی در شیر می شود. تا کنون هیچ گزارشی از بررسی میزان آلودگی مواد غذایی با این ماده در ایران منتشر نشده است، هدف از این مطالعه، بررسی توزیع فراوانی آن در نمونه های شیر استریل توزیع شده در شهر اصفهان در سال 92 می باشد. روش: تعداد 20 نمونه شیر استریل بسته شده در بسته های تترا پک باحجم 250 میلی لیتر از 7 شرکت تولید کننده صنعتی از سطح شهر جمع آوری شد. جهت اندازه گیری میزان هیدروژن پر اکسید درنمونه های شیر روش رنگ سنجی بر مبنای واکنش آنزیم کاتالاز و اندازه گیری جذب نور ی در 400 نانومتر اعمال گردید. نتایج: بقایای هیدروژن پر اکسید در کلیه نمونه های مورد مطالعه مشاهده شد. آلودگی به هیدروژن پر اکسید در 15 نمونه(75%) بالاتر از بیشنیه رواداری این ماده (ppm5/0) تعیین شده توسط سازمانهای بین المللی بود. بر همین اساس ، نتایج آزمون t تک نمونه ای نشان داد، میانگین غلظت تعیین شده هیدروژن پر اکسید در نمونه ها ی شیر بالاتر از حدود استاندارد مذکور می باشد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به آلودگی نمونه های شیر استریل در این مطالعه و خلاء قوانین کنترل این ماده در آزمایشات کنترل کیفیت در کشور ما تدوین استاندارد مزبوطه و معرفی روشی با حساسیت بالا به این منظور می تواند در افزایش کیفیت محصولات و سلامت مصرف کنندگان موثر باشد .
Introduction: Hydrogen peroxide is commonly used as disinfectant for sterilization of food contact materials. In dairy industry, contamination of milk with H2O2 residue is likely due to its leakage from the disinfected surfaces resulting in development of oxidative spoilage of milk. Since no report has been documented on the prevalence of such contamination in food stuff in Iran, this study aimed to measure the prevalence of H2O2 in sterilized milk samples, collected from Isfahan market in 2013. Methods: A total of 20 tetra-pack sterilized milk samples from 7 different brand were randomly collected from the market. All the samples were 250ml in volume. In order to measure the H2O2 concentration a colometric method was adapted based on catalase reaction and measurement of light absorption at 400nm. Results: H2O2 residue was detected in all tested samples ranging from 0.14-1.62 ppm. Fifteen samples (75%) contained H2O2 levels greater than its regulated level by international organization (0.5 ppm). Accordingly, the results of one-sample t-test showed that the average amount of detected H2O2 concentration in the tested sample is higher than the standard value. Conclusion: Regarding the H2O2 contamination of the tested milk samples revealed in this study and due to lack of any regulation limit for H2O2 in sterilized milk in Iran, presentation and documentation of standards introducing reliable method for detection and monitoring of H2O2 in the sterilized milk along with its limits is highly recommended.