پروتئین ها مهم ترین ترکیبات بدن موجودات زنده بوده و تحت تاثیر عوامل محیطی مانند دما، شوری و pH هستند. این تحقیق به منظور اندازه گیری و مقایسه میزان آبچک و پروتئین موجود در آبچک ماهی سنگسر معمولی، گیش بزرگ، گوازیم و آمور در شرایط نگهداری بدون نمک، 2 و 5 درصد نمک در یخچال چکیده کامل
پروتئین ها مهم ترین ترکیبات بدن موجودات زنده بوده و تحت تاثیر عوامل محیطی مانند دما، شوری و pH هستند. این تحقیق به منظور اندازه گیری و مقایسه میزان آبچک و پروتئین موجود در آبچک ماهی سنگسر معمولی، گیش بزرگ، گوازیم و آمور در شرایط نگهداری بدون نمک، 2 و 5 درصد نمک در یخچال های خانگی با دمای 19- درجه سانتیگراد در سال 1388 انجام شد. 108 نمونه ماهی تهیه شد. اندازه گیری میزان آبچک با استفاده از دستگاه اسپکترومتر مدل Spectrometer T80 uv/lis PG Instruments و اندازه گیری درصد پروتئین آبچک از روش کلدال انجام شد. در این بررسی تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS17 انجام شد و میانگین داده ها به کمک آنالیز واریانس یکطرفه (ANOVA) با یکدیگر مقایسه شدند. بر اساس نتایج بالاترین میزان آبچک 56/14±43/50 گرم و پروتئین آبچک 17/1±40/3 درصد در ماهی سنگسر معمولی در شرایط نگهداری 5 درصد نمک و پایین ترین میزان آبچک 36/0±32/1 گرم در ماهی سنگسر معمولی در شرایط نگهداری بدون نمک مشاهده گردید. همچنین پایین ترین میزان پروتئین آبچک 46/0±75/2 درصد در ماهی سنگسر معمولی در شرایط نگهداری 2 درصد نمک بود. میزان نمک روی میزان آبچک تاثیر داشت (05/0 )P<) ولی بر روی میزان پروتئین آبچک تاثیری نداشت (05/0 P≥).
پرونده مقاله
ماهی حمری (Carasobarbus luteus) یکی از گونه های کپور ماهیان بومی آب های داخلی جنوب غربی ایران می باشد که در رودخانه ها و تالاب های استان خوزستان شناسایی شده است. این تحقیق با هدف بررسی خصوصیات زیست شناسی تولید مثل ماهی حمری رودخانه کارون انجام شد. صید به صورت ماهیانه از چکیده کامل
ماهی حمری (Carasobarbus luteus) یکی از گونه های کپور ماهیان بومی آب های داخلی جنوب غربی ایران می باشد که در رودخانه ها و تالاب های استان خوزستان شناسایی شده است. این تحقیق با هدف بررسی خصوصیات زیست شناسی تولید مثل ماهی حمری رودخانه کارون انجام شد. صید به صورت ماهیانه از اسفند ماه 1390 تا فروردین ماه 1392 در سه ایستگاه در منطقه دشت عقیلی استان خوزستان صورت گرفت. بطور کلی 385 نمونه ماهی حمری از منطقه مورد مطالعه صید شد که به منظور تعیین هماوری از بافت تخمدانی نمونه هایی که در مراحل جنسی 3، 4، 5 بودند انتخاب شدند. میانگین هماوری مطلق ماهی حمری 7±59/5754 و دامنه آن 43301-740 عدد تخم بود. بالاترین هماوری مطلق در کلاسه طولی 205 تا 210 میلیمتر برابر 45/1660±26800 مشاهده شد. همچنین پایین ترین میزان هماوری مطلق در کلاسه طولی 185 میلیمتر برابر 68/52±1018 بود. همچنین میانگین هماوری نسبی ماهیان 03/1±30/53 و حداقل و حداکثر 9 تا 248 عدد تخم محاسبه گردید. بالاترین هماوری نسبی در کلاسه طولی 200 تا 205 میلیمتر برابر 38/10±8/222 مشاهده شد. پایین ترین میزان هماوری نسبی نیز در کلاسه طولی 185 میلیمتر برابر 25/0±16/9 بود.
پرونده مقاله
تحقیق حاضر به منظور تعیین غلظت فلزات جیوه، سرب، کادمیوم و آرسنیک در اندام های عضله و کبد ماهی مید استان خوزستان انجام گرفته است. در این تحقیق 18 نمونه ماهی مید از بندر هندیجان در فصل زمستان تهیه شد. تعیین غلظت فلزات به روش جذب اتمی با دستگاه Perkin Elmer 4100 صورت پذیرف چکیده کامل
تحقیق حاضر به منظور تعیین غلظت فلزات جیوه، سرب، کادمیوم و آرسنیک در اندام های عضله و کبد ماهی مید استان خوزستان انجام گرفته است. در این تحقیق 18 نمونه ماهی مید از بندر هندیجان در فصل زمستان تهیه شد. تعیین غلظت فلزات به روش جذب اتمی با دستگاه Perkin Elmer 4100 صورت پذیرفت. میانگین طول کل و وزن ماهی مید به ترتیب 95/0±77/18 سانتی متر و 68/3±27/78 گرم بود. میانگین میزان جیوه، کادمیوم، سرب و آرسنیک در عضله ماهی مید به ترتیب 009/0±033/0، 017/0±171/0، 009/0±265/0، 008/0±092/0 میلی گرم در کیلوگرم وزن خشک بود. همچنین میزان این فلزات در کبد ماهی مید به ترتیب 009/0±052/0، 011/0±224/0، 017/0±323/0، 008/0±160/0 میلی گرم در کیلوگرم وزن خشک محاسبه شد. میزان فلزات جیوه، کادمیوم، سرب و آرسنیک در کبد ماهی مید بالاتر از عضله بود. در این تحقیق بین غلظت فلزات جیوه، کادمیوم، سرب و آرسنیک با طول و وزن ماهی مید در بافت عضله ارتباط معنی داری وجود نداشت (05/0P≥). میزان تجمع جیوه، سرب و آرسنیک در عضله ماهی مید پایین تر از حد آستانه استانداردهای جهانی سازمان بهداشت جهانی (WHO)، سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) و انجمن بهداشت ملی و تحقیقات پزشکی استرالیا (NHMRC) بود، اما غلظت کادمیوم از استاندارد انجمن بهداشت ملی و تحقیقات پزشکی استرالیا (NHMRC) بالاتر بود.
پرونده مقاله
این تحقیق در سال 1390 به منظور تعیین و مقایسه میزان پروتئین، چربی، کربوهیدرات، فیبر، خاکستر و رطوبت در دو گونه ماهی شلج (Aspius vorax) و حمری (Carasobarbus luteus) انجام شد. 15 قطعه ماهی حمری و 12 قطعه ماهی شلج از رودخانه کرخه تهیه شدند. میانگین میزان پروتئین، چربی، خاک چکیده کامل
این تحقیق در سال 1390 به منظور تعیین و مقایسه میزان پروتئین، چربی، کربوهیدرات، فیبر، خاکستر و رطوبت در دو گونه ماهی شلج (Aspius vorax) و حمری (Carasobarbus luteus) انجام شد. 15 قطعه ماهی حمری و 12 قطعه ماهی شلج از رودخانه کرخه تهیه شدند. میانگین میزان پروتئین، چربی، خاکستر و رطوبت در ماهی حمری به ترتیب 36/0±19/17، 15/0±23/3، 07/0±28/1 و 32/0±03/74 درصد و در ماهی شلج به ترتیب 36/0±10/18، 20/0±60/2، 09/0±18/1 و 40/0±10/72 درصد به دست آمد. میزان رطوبت بین دو گونه حمری و شلج اختلاف معنی داری داشت (05/0P<)، اما بین میزان پروتئین، خاکستر و چربی در دو گونه مورد مطالعه ماهی اختلاف معنی داری مشاهده نشد (05/0P≥). میزان پروتئین در عضله ماهی شلج بالاتر از ماهی حمری بود، اما میزان چربی، رطوبت و خاکستر در عضله ماهی حمری بالاتر از ماهی شلج به دست آمد. بنابراین نتایج نشان می دهد که از نظر پروتئین جانوری ماهی شلج نسبت به ماهی حمری مناسب تر است.
پرونده مقاله
تحقیق حاضر در سال 1391 با هدف تعیین فلزات سنگین آهن، روی و مس در عضله هشت گونه ماهی بومی شامل شیربت (Barbus grypus)، بنی (Barbus sharpeyi)، گتان (Barbus xanthopterus)، برزم (Barbus pectoralis)، حمری (Carasobarbus luteus)، بیاه (Liza abu)، انزه (Barbus esocinus) و شلج (A چکیده کامل
تحقیق حاضر در سال 1391 با هدف تعیین فلزات سنگین آهن، روی و مس در عضله هشت گونه ماهی بومی شامل شیربت (Barbus grypus)، بنی (Barbus sharpeyi)، گتان (Barbus xanthopterus)، برزم (Barbus pectoralis)، حمری (Carasobarbus luteus)، بیاه (Liza abu)، انزه (Barbus esocinus) و شلج (Aspius vorax) انجام شد. 72 نمونه ماهی از تالاب هورالعظیم استان خوزستان تهیه شد. جهت استخراج فلزات از بافت های مورد مطالعه، از روش هضم تر استفاده شد و تعیین غلظت فلزات سنگین به وسیله دستگاه جذب اتمی Perkin Elmer 4100صورت پذیرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS.17 و به کمک آنالیز واریانس یکطرفه (ANOVA) انجام شد که وجود یا عدم وجود اختلاف معنی دار در سطح معنی داری 5 درصد تعیین گردید. میانگین میزان آهن، روی و مس در عضله ماهیان به ترتیب 26/0±39/11، 38/0±94/12 و 04/0±62/0 میلی گرم در کیلوگرم وزن تر به دست آمد. نتایج نشان داد که میزان آهن در عضله ماهیان مختلف مورد مطالعه اختلاف معنی داری نداشت (05/0≤P). میزان عنصر روی در عضله ماهی شیربت نسبت به سایر ماهیان اختلاف معنی داری داشت (05/0>P). میزان مس در عضله ماهیان مورد مطالعه اختلاف معنی داری داشت (05/0>P). میانگین میزان روی و مس در عضله ماهیان پایین تر از آستانه مجاز استاندارد سازمان بهداشت جهانی (WHO) بود.
پرونده مقاله
این تحقیق در سال 1388 به منظور شناسایی و بررسی تنوع دوکفه ای ها در سواحل استان بوشهر (خلیج فارس) انجام شد. نمونه برداری در چهار ایستگاه بندر دیلم، بندر بوشهر، بندر دیر و بندر کنگان در دو فصل بهار و تابستان با سه تکرار انجام شد. نمونه برداری به وسیله کوادرات با مساحت 625 چکیده کامل
این تحقیق در سال 1388 به منظور شناسایی و بررسی تنوع دوکفه ای ها در سواحل استان بوشهر (خلیج فارس) انجام شد. نمونه برداری در چهار ایستگاه بندر دیلم، بندر بوشهر، بندر دیر و بندر کنگان در دو فصل بهار و تابستان با سه تکرار انجام شد. نمونه برداری به وسیله کوادرات با مساحت 625 سانتی متر مربع صورت گرفت. نمونه ها بر اساس منابع معتبر مورد شناسایی قرار گرفتند. جهت بررسی تنوع و گونه های غالب دوکفه ای ها از دو شاخص شانون و سیمپسون استفاده شد. در کل 7 گونه و 3 جنس از دوکفه ای ها شناسایی شد. تعداد دوکفه ای در فصل بهار 72/64±2973 عدد در سانتی متر مربع و در فصل تابستان 31/51±1584 عدد در سانتی متر مربع در محدوده مورد مطالعه ارزیابی شد. بیشترین فراوانی دوکفه ای ها به ترتیب 28/42±2008، 35±1792، 25/11±521 و 12/7±236 عدد در سانتی متر مربع در ایستگاه های دیر، دیلم، کنگان و بوشهر بود. تعداد دوکفه ای های شناسایی شده بین چهار ایستگاه مورد مطالعه اختلاف معنی داری داشت (05/0P<). بیشترین میزان شاخص شانون مربوط به ایستگاه کنگان در فصل بهار با 917/1H= و کمترین میزان آن 517/0H= در ایستگاه بندر بوشهر در فصل تابستان بود. بیشترین میزان شاخص سیمپسون مربوط به ایستگاه بوشهر در فصل تابستان با 665/0=λ و کمترین میزان آن مربوط به ایستگاه کنگان در فصل تابستان با 201/0=λ بود. در ایستگاه دیلم 3 گونه شناسایی گردید که بالاترین تعداد مربوط به گونه Tellina wallaceaeبا 95/38±1341 عدد در سانتی متر مربع بود. در ایستگاه بوشهر دو گونه شناسایی گردید که فراوانی آنها در فصل تابستان با 96/3±80 عدد در سانتی متر مربع نسبت به فصل بهار با تعداد 89/8±156 عدد در سانتی متر مربع کمتر بود (05/0P<). در این تحقیق فراوانی دوکفه ای ها با افزایش دما در فصل تابستان کاهش یافت. دوکفه ای های مورد مطالعه در فصل بهار نسبت به فصل تابستان فراوانی و تراکم بیشتری داشتند. گونه Tellina wallaceae در چهار ایستگاه مورد مطالعه شناسایی گردید.
پرونده مقاله
