رابطه انسجام گروهى وسبک مدیریت تعارض جهت اثر بخشى تیم هاى فوتبال لیگ برتر کشور
محورهای موضوعی : رفتار سازمانی در ورزش
عبدالرضا خسروی
1
(گروه تربیت بدنی،دانشکده علوم انسانی،دانشگاه آزاد اسلامی ،بروجرد، ایران)
رضا صابونچی
2
(گروه تربیت بدنی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران)
حمید فروغی پور
3
(گروه تربیت بدنی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی ، بروجرد، ایران)
کلید واژه: مدیریت تعارض, انسجام گروهی, مدیریت تعارض همکاری, مدیریت تعارض رقابت, اثربخشی تیمی,
چکیده مقاله :
تحقیق حاضر به منظور بررسی رابطة بین انسجام گروهی و مدیریت تعارض (سبک مدیریت تعارض مبتنی بر رقابت و سبک مدیریت تعارض همکاری) و اثربخشی تیمهای فوتبال باشگاههای لیگ برتر کشور انجام گرفته است.روش تحقیق توصیفی (همبستگی) و بصورت میدانی و کتابخانه ای بود. جامعه آماری، شامل کلیه بازیکنان و مربیان 16 تیم شرکت‌کننده در شانزدهمین دورة مسابقات فوتبال لیگ برتر در سال 1396 می باشد که بصورت کل شماری داده ها جمع آوری شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های انسجام گروهی ویدمایر (1985)، پرسشنامة مدیریت تعارض تجسولد و همکاران(2006) و پرسشنامة اثربخشی تیمی وان در وگت (2000) استفاده شد. نتایج با استفاده از مدل معادلات ساختاری و روش حداقل مربعات جزیی صورت پذیرفت.بین سبک مدیریت تعارض (همکاری) و اثر بخشی تیمی از نظر بازیکنان و مربیان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین بین سبک مدیریت تعارض (رقابت) و اثر بخشی تیمی از نظر بازیکنان و مربیان رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. همچنین بین سبک مدیریت تعارض (همکاری) و سبک مدیریت تعارض (رقابت) رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. بین سبک تعارض (همکاری) و انسجام تکلیف رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین بین سبک تعارض (همکاری) و انسجام اجتماعی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. بین سبک تعارض (رقابت) و انسجام تکلیف همبستگی منفی و معنی دار وجود دارد. بین سبک تعارض (رقابت) و انسجام اجتماعی همبستگی منفی ولی غیر معنی دار وجود دارد. همچنین بین انسجام تکلیف و انسجام اجتماعی و اثر بخشی تیمی از نظر بازیکنان و از نظر مربیان نیز رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد.
Abstract:Objective: this study aims to investigate the relationship between group cohesion and conflict management (Competing and Collaborating style) and the effectiveness of football teams in the Iran's premier league clubs.Methodology: The research method was descriptive (correlation), both field and library. The statistical population includes all the players and coaches of 16 teams competing in the 16th Premier League Football Championship in 2017. To collect data, Widmeyer's Group Coherency Inventory (1985), Tjosvold’s Conflict Management Questionnaire (2006) and Wang's Team Effectiveness Questionnaire (2000) were used. The results were obtained using structural equation modelling and partial least squares method.Results: The results showed a positively significant relationship between conflict management (Collaborating style) and team’s effectiveness in the Iran's premier league clubs from the viewpoints of players and coaches. Also, results showed a negatively significant relationship between conflict management (Competing style) and team’s effectiveness in the Iran's premier league clubs from the viewpoints of players and coaches. There is a positively significant relationship between conflict management style (Collaborating) and task cohesion. There is a positively significant relationship between conflict management style (Collaborating) and social cohesion. There is a negatively significant relationship between conflict management style (Competing) and task cohesion. There is a negatively insignificant relationship between conflict management style (Competing) and social cohesion. There is also a positive and significant relationship between the task cohesion and social cohesion and the effectiveness of the team from the viewpoints of players and coaches.
کلانتری، محمد علی (1386). بررسی رابطه بین سبکهای مدیریت تعارض با ویژگیهای شخصیتی مدیران دانشگاههای شهرستان یزد، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه اصفهان.
مرادی، محمدرضا (1383). رابطه سبک رهبری مربیان با انسجام گروهی بازیکنان در تیمهای بسکتبال باشگاههای لیگ برتر کشور، پایاننامه کارشناسی ارشد تربیت بدنی، دانشگاه تربیت مدرس
مستحفظیان، مینا (1396). پیش بینی استراتژی مدیریت تعارض با ویژگیهای فردی در مدیران اداره کل ورزش و جوانان استان اصفهان، مجله بین المللی مدیریت علمی و توسعه، جاد 5، صص 549-543
مصدق راد، علمی محمد (1394). سبک مدیریت تعارض مدیران پرستاری بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران، نشریه پرستاری ایران، دوره 30، شماره 107، شهریور ماه 96، صص 62-73
نقی زاده، عباس؛ اسدی، حسن؛ گودرزی، محمود؛ سجادی، نصرالله (1389). رابطه نوع تعارض، سبک مدیریت تعارض و اثربخشی تیمهای والیبال باشگاههای لیگ برتر کشور، مدیریت ورزشی، تابستان، شماره 5، صص 51-71
_||_Argyris.C. (1962). Interpersonal competence and organizational effectiveness. Dorsey Press, Homewood, IL
Barki .H. &Hartwick .J., (2004). Conceptualizing the construct of interpersonal conflict. Int J Confl Manag 15(3):216–244.
Barsade, S.G., (2002). The ripple effect: emotional contagion and its influence on group behavior. Adm Sci Q 47(4):644–675
BOUGHATTAS, Wissal; KRIDIS, Noureddine (2017). Exploring the Relationship between Cohesion and Collective Efficacy in Tunisian Sports Teams: Validation of the Tunisian Version of the Collective Efficacy Questionnaire for Collective Sports, International Journal of Science Culture and Sport, March.
Burr, M.W. (2016). Organizational conflict management systems in small business. Cornell HR Review.
Carron, A.V., & Chelladurai, P., (1981). Cohesion as a factor in sport performance. International Review of Sport Sociology, 16, 2-41.
Fransen, J., Kirschner, P.A., Erkens, G. (2011), mediating team effectiveness in the context of collaborative learning: The importance of team and task awareness. Computers in Human Behavior, 27(3), 1103-1113.
Jalilvand, Mahdiyeh; Ahmadi, Sirous; Soleimani, Majid; Divkan, Behzad (2014). The Relationship between Conflict Management Styles and the Effectiveness of Premier Football League Teams of Hamadan Province, Bull. Env. Pharmacol. Life Sci., Vol 3 (Spl issue IV): 18-23.
Landers, D.M., & Luschen, G., (1974). Team performance outcome and cohesiveness of competitive coacting groups. International Review of Sport Sociology, 9, 57-69.
Mannix. E., Jehn ,K.A., (2004). Let’s norm and storm, but not right now: Integrating models of group development and performance. In: Neale M, Mannix E, Blount S (eds) Research on managing groups and teams, vol 6. JAI Press, Greenwich, CT, pp 11–37
Mathieu, J. E., Kukenberger, M. R., D’Innocenzo, L., & Reilly, G. (2015). Modeling reciprocal team cohesion–performance relationships, as impacted by shared leadership and members’ competence. Journal of Applied Psychology, 100(3), 713-734.
McKenzie, C.,(2002). Developing a CCO(Conflict Competent Organization), Management,49(2):34-36
Mohd, Idaya Husna; Omar, Muhammad Khalil; Asri, Tengku Nural Tengku (2016). The Effects of Organizational Conflicts on Team Effectiveness in a Malaysian Statutory Body Institutions, International Review of Management and Marketing, 6(S7) 150-154.
Montana PJ, Charnov BH. (2008). Management. New York, Barron’s Educational Series Inc. 333 p.
Mostahfezian, M. (2017). Predictions of conflict management strategy with personality traits in youth and sport departments' managers in Isfahan Province. International Journal of Scientific Management & Development, 5(11), 539-543.
Mullen, B., & Copper, C., (1994). The relation between group cohesiveness and performance: an integration. Psychological Bulletin, 115, 210-227.
Oh, Eungwang; Gill, Diane L. (2017). An Examination of the Relationship Between Team Cohesion and Individual Anxiety Among Recreational Soccer Players, Journal of Amateur Sport Volume Three, Issue Two.
Öhman, Ann; Inger Keisu, Britt; and Enberg, Birgit (2017). Team social cohesion, professionalism, and patient-centeredness: Gendered care work, with special reference to elderly care – a mixed methods study, Öhman et al. BMC Health Services Research, 17:381
Omisore, Bernard Oladosu; Abiodun, Ashimi Rashidat (2014). Organizational Conflicts: Causes, Effects and Remedies, International Journal of Academic Research in Economics and Management Sciences Nov, Vol. 3, No. 6
Rahim, M.A. and N.R. Manger (1995). Confirmatory Factor Analysis of the Styles of Handling Interpersonal Conflict: First-Order Factor Model and Its Invariance across Groups. Journal of Applied Psychology. 80(1): p. 122-132.
Robbins.P, Judge.A, Vohra.N (2012); Organization Behavior; Pearson Prentice Hall; 14th edition; P-440-443.
Shamaila, G., Habib-ur-R., SyedaFarheen B.Z, (2012).”Impact of Conflict Management Styles on Team Effectiveness in Textile Sector of Pakistan". International Journal of Business and Management, Vol. 7 Issue 3, p219-229.
Terason, Sid (2018). THE EFFECT OF CONFLICT MANAGEMENT IN THAI PUBLIC-SECTOR SPORT ORGANIZATIONS ON EMPLOYEE JOB SATISFACTION AND PERCEIVED ORGANIZATIONAL PERFORMANCE, Academy of Strategic Management Journal, Volume 17, Issue 1.
Tjosvold, D, Law, K. and Sun. H. (2006). “Effectiveness of Chiness teams: the role of conflict types and conflict management approaches", management and organization review, 2- 2, PP:231-252.
Tjosvold, D., Law, K.,& Sun, H.,(2006). Effectiveness of Chiness Teams: The Role of Conflict Types and Conflict Management Approaches, Management and Organization Review,2:2 231-252
Troth, A. (2009), A model of team emotional intelligence, conflict, task complexity and decision making. International Journal of Organisational Behaviour, 14(1), 26
Widmeyer, W., Brawley, L., & Carron, A., (1985). The measurement of cohesion in sport teams: The group environment questionnaire. Ontario: Sports Dynamics.
Yang, L.R., J.-H. Chen and X.-L. Wang (2015). Assessing the effect of requirement definition and management on performance outcomes: Role of interpersonal conflict, product advantage and project type. International Journal of Project Management, 33(1): p.67 -80.
Molleman, E., (2005), Diversity in demographic characteristics, abilities, and personality traits: Do faultiness affect team functioning. Group Decis Negot 14:173–193
Slabbert, A.D., (2004), Conflict management styles in traditional organizations. The Social Science Journal 41, 83–92.