الزامات و موانع الگوی برندسازی شخصی مدیران قضائی در حکمرانی اسلامی
محورهای موضوعی : حکمرانی اسلامی
اعظم سنائی
1
,
اکبر اعتباریان
2
,
البرز قیتانی
3
,
علی رشیدپور
4
1 - دانشجوی دکتری، مدیریت دولتی گرایش رفتار سازمانی، دانشکده مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
2 - دانشیار گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
3 - استادیار گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
4 - استادیار گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران.
کلید واژه: موانع, الزامات, برندسازی شخصی, مدیران قضائی,
چکیده مقاله :
هدف این پژوهش شناسایی الزامات و موانع برندسازی شخصی مدیران قضائی در حکمرانی اسلامی می باشد. پژوهش در چارچوب رویکردکیفی و با بکارگیری روش تحلیل مضمون انجام شد. برای جمع آوری داده ها به بررسی مبانی نظری؛ اسناد نوشتاری مرتبط با برندسازی و برندسازی شخصی اعم از کتب، رساله، مقاله وغیره و انجام مصاحبه های نیمه ساختار یافته با منتخبی از مدیران قضائی برجسته و متخصص قوه قضائیه (کارکنان قضائی عالی رتبه دستگاه قضا از بالاترین سطح تا روسا و دادستان ها و معاونین رئیس کل دادگستری استان ها)، متخصصان و صاحب نظران حوزه برندسازی، برندسازی شخصی و برندسازی مدیران، متخصصان مدیریت رفتارسازمانی و منابع انسانی، خبرگان، اساتید دانشگاهی و غیره پرداخته شد. پس ازجستجو، بررسی و غربال منابع شناسایی شده، 55 منبع دارای کدهای مرتبط بوده و مورد استفاده قرار گرفتند. در اثر تحلیل داده های کیفی؛ 65 کد، 26مضمون پایه، 6 مضمون سازمان دهنده و 2 مضمون فراگیر شناسایی گردید. بر این اساس الزامات شامل؛ پیش نیازهای فردی برندسازی مدیران قضائی، پیش نیازهای سازمانی برندسازی مدیران قضائی و تسهیل گران برندسازی مدیران قضائی و موانع الگوی برندسازی شخصی مدیران قضائی در حکمرانی اسلامی شامل ابعادی چون؛ موانع فردی، موانع سازمانی و موانع اجتماعی برندسازی مدیران قضائی می باشد.
The purpose of this research is to identify the requirements and obstacles of personal branding of judicial managers in Islamic governance.The research was conducted in the framework of qualitative approach and using thematic analysis method.to collect data to examine theoretical foundations; Written documents related to branding and personal branding, including books,treatises, articles, etc.,and conducting semi-structured interviews with a selection of prominent judicial managers and experts of the judiciary (high-ranking judicial staff of the judiciary from the highest level to chiefs, prosecutors, and deputies) Chief Justice of the provinces), experts and experts in the field of branding,personal branding and branding of managers, specialists in organizational behavior management and human resources, experts, university professors, etc. were discussed. After searching, checking and screening the identified sources,55 sources have related codes and were used. As a result of qualitative data analysis;65 codes,26 basic themes,6 organizing themes and2 overarching themes were identified. Based on this, the requirements include; Individual prerequisites for judicial managers' branding, organizational prerequisites for judicial managers' branding and facilitators for judicial managers' branding, and barriers to the personal branding model of judicial managers in Islamic governance including dimensions such as;Individual barriers, organizational barriers and social barriers are the branding of judicial managers
_|1) اسگندری، کریم؛ جزنی، نسرین؛ معمارزاده طهران، غلامرضا؛ موسی¬خانی، مرتضی و محتشمی، علی(1398). طراحی مدل برندسازی منابع انسانی در سازمان¬های دولتی ایران به روش فراترکیب. فصلنامه مشاور شغلی و سازمانی، 11(41). 194- 159.
2) اخلاصی، امیر (1396). برندسازی برای اشخاص. تهران: نشر علمی.
3) انصاری، منصور و سیدین¬زاده، میرقاسم (1395). برندسازی ایده¬ها: «صلح پایدار» به مثابه یکی از اصول گفتمانی انقلاب اسلامی. پژوهشنامه متین، 18(71)، 40-19.
4) دلیری، جواد (1396). بررسی شاخص¬های برند سازی شخصی و سیاسی ترامپ و بازنمایی رسانه¬ای آن با تأکید بر رقابت¬های انتخاباتی 2016 ایالات متحده. فصلنامه رسانه، 28(2)، 51-25.
5) چهاربالش، م.(1387). عامل پویایی و بقای سازمان های آینده. مجله تدبیر،198، 83-82 .
6) سنائی، اعظم؛ اعتباریان، اکبر؛ قیتانی، البرز؛ رشیدپور، علی .(1401). ارائه یک مدل مفهومی از برندسازی مدیران به روش فراترکیب. مطالعات مدیریت و توسعه پایدار، (3)2 ، 80-57. https://doi.org/10.30495/msds.2022.1974661.1102
7) سنائی، اعظم؛ اعتباریان، اکبر؛ قیتانی، البرز؛ رشیدپور، علی .(1401). یادگیری اجتماعی و جایگاه اجتماعی موثرترین محورهای اصلی برندسازی مدیران دولتی، فصلنامه علمی- پژوهشی تحقیقات مدیریت آموزشی، (53) 14، 135-150.
8) صفار، یاسر؛ عظیم¬زاده، سیدمرتضی؛ کفاش¬پور، آذر.(1395). تحلیل عوامل مؤثر در شکل¬دهی تصویر برند ورزشکاران حرفه¬ای، دوفصلنامه مدیریت و توسعه ورزش، 5(1)، 102-85.
9) عاملی، ر (1393). بررسی پیشایندها و پیامدهای ارزش ویژه برند بر مبنای کارمندان (مورد مطالعه: هتل های منتخب استان اصفهان)؛ پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه یزد.
10) قاسمی، حمید و صائمیان، فاطمه (1396). مقایسه وضعیت خودبرندسازی و مهارت¬های ارتباطی دانشجویان رشته تربیت بدنی با سایر رشته¬ها. پژوهش¬های کاربردی در مدیریت ورزشی، 6(3)، پیاپی23، 52-43.
11) Assael, H .(1995). Consumer behaviour and marketing action. Cincinnati:South-Western College Publishing.
12) Bates, S. (2011). Discover Your CEO Brand. McGraw-Hill Publishing.
13) Braun, V. & Clarke, V. (2006), “Using thematic analysis in psychology”,Qualitative Research in Psychology, Vol. 3, No. 2, Pp. 77-101.
14) Crawford-weich, S. (1998).To brand or not to brand? That is the question.Developments,30-40.
15) Collins, B .(2012). The Importance of Personal Branding:Uses of Personal Branding for Career Development and Success, Degree Bachelor of Science in Journalism, The Faculty of the Journalism Department,California Polytechnic State University, San Luis Obispo, 1-68.
16) Dibb, S., Simkin, L., Pride, W.M. & Ferrell, O.C. (2005). “Marketing: Concepts and strategies”, Houghton Mifflin. P.850.
17) Dorr, M. (2013). HR’s Role in Linking Personal, Employment, and Leadership Branding. UNC Executive Development, Retrieved from http://execdev.kenan-flagler.unc.edu/, 1-14.
18) Figurska, I. R. E. N. A. (2016). Personal branding as an element of employees’ professional development. Human Resources Management & Ergonomics, X(2), 33-47.
19) Evans, J. R. (2017). Branding in perspective: Self-branding for professional success. Hofstra University. Hempstead,1-27.
20) Knox, S& Freeman, C (2006). Measuring and managing employer brand image in the service industry. Journal of Marketing Management. 22(1). 695-716.
21) King, C., & Grace, D. (2010). Building and measuring employee‐based brand equity. European Journal of marketing,44(7/8), 938-971.
22) Miles, S. J. and G. Mangold, )2004(. A conceptualization of the employee branding process. Journal of Relationship Marketing, 3(2/3): 65–87.
23) Milovanovic, S., Baltezarevic, B., & Milovanovic, N. (2016). Personal branding through leadership. International Review, (3-4), 75-81.
24) Ogutu, R. P., & Ougo, R. T. (2016). The Relationship Between Personal Branding And Career Success: A Case of Employees at Geothermal Development Company in Kenya. International Journal of Economics, Commerce and Management, IV(8), 282-306.
25) Rangarajan, D., Gelb, B. D., & Vandaveer, A. (2017). Strategic personal branding—and how it pays off. Business Horizons, 60(5), 657-666.
26) Rousseau, D. (1995). Psychological contracts in organizations: Understanding written and unwritten agreements. Sage publications.
27) Tanwar, K., & Prasad, A. (2016). The effect of employer brand dimensions on job satisfaction: gender as a moderator. Management Decision, 54(4), 854-886.
28) Whitmer, J. M. (2019). You are your brand: Self‐branding and the marketization of self. Sociology Compass, 13(3), 1-10.
|_