عوامل اقتصادی- اجتماعی مؤثر بر شادی افراد در شهر تهران: با تأکید بر بیکاری تحصیلکردگان
محورهای موضوعی : مطالعات توسعه اجتماعی ایرانزهرا عزیزی 1 * , فاطمه السادات همایونی 2
1 - استادیار گروه اقتصاد دانشگاه الزهرا، تهران، ایران (نویسنده مسئول
2 - دانشجوی دکتری جامعهشناسی سیاسی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
کلید واژه: تحصیلات, شادی, سرمایه اجتماعی, بیکاری, بیکاری فارغالتحصیلان,
چکیده مقاله :
تأثیر شادی بر فرآیند توسعه و تعالی جامعه سبب شده است که در دهههای اخیر این موضوع بهعنوان یکی از مباحث مهم در علوم مختلف مطرح گردد. شناسایی عوامل مؤثر بر شادی به سیاستگذاران کمک میکند تا سیاستهای مناسبتری را جهت سوق دادن جامعه به سمت یک زندگی شادتر فراهم آورند. در این مطالعه تلاش شده است که به بررسی عوامل اقتصادی و اجتماعی مؤثر بر شادی افراد ساکن تهران در بازه سنی 18 تا 65 سال با نمونه 382 نفری به روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای، پرداخته شود. بدین منظور دو الگوی مجزا با استفاده از تحلیل رگرسیون مورد برآورد قرار گرفته است. با توجه به اینکه نتایج الگوی اول نشان می دهد که بیکاری و تحصیلات اثر منفی و معناداری بر شادی داشتهاند، در الگوی رگرسیون دوم فرضیه تأثیرگذاری منفی بیکاری تحصیلکردگان، با در نظر گرفتن اثر تعاملی این دو متغیر مورد آزمون قرار گرفته است. نتایج حاصل تأییدکننده این فرضیه است که تأثیر منفی متغیر بیکاری بر شادی با افزایش سطح تحصیلات بیشتر میشود. سایر نتایج به دست آمده حاکی از آن است که درآمد خانوار، انسجام اجتماعی، اعتماد اجتماعی و مشارکت اجتماعی رابطه ای مثبت و معنادار با شادی داشتهاند.
The impact of happiness on the process of development of society has made this issue one of the most important topics in different sciences in recent decades. Identifying the factors that affect happiness helps policymakers to develop better policies to lead society toward a happier life. The aim of this study is to investigate the economic and social factors affecting the happiness of Tehran residents aged 18-65 years with a sample of 382 people using multi-stage cluster sampling. For this purpose, two separate models have been estimated using regression analysis. Since the results of the first model show that unemployment and education have a negative and significant effect on happiness, in the second regression model the hypothesis of negative impact of unemployment of graduates has been tested by considering the interactive effect of these two variables. The results confirm the hypothesis that the negative impact of the unemployment on happiness increases with increasing education level. Other results indicated that household income, social coherence, social trust and social participation have a positive and significant relationship with happiness.