تاثیر ظرفیت پذیرش اجتماعی گردشگری عشایری در توسعه پایدار (ایل قشقایی تیره هیبت لو)
محورهای موضوعی : مطالعات توسعه اجتماعی ایرانقاسم زارعی 1 * , هاتف حاضری 2 , لیدا علی نژاد سلیم 3
1 - دکتری مدیریت بازرگانی، استادیار دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران (نویسنده مسئول) (Email: info@drgz.ir
2 - دکتری اقتصاد مالی، استادیار دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
3 - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت جهانگردی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
کلید واژه: ظرفیت پذیرش اجتماعی, گردشگری عشایری, توسعه پایدار,
چکیده مقاله :
ظرفیت پذیرش گردشگری مفهومی از فعالیت های گردشگری است که در آن گردشگری بدون ایجاد خسارت جبران ناپذیر به جامعه میزبان انجام شود. در همین راستا برنامه ریزان گردشگری در زمینه ظرفیت تحمل (پذیرش) مقصد معتقدند که جامعه میزبان برای رشد و توسعه گردشگری ظرفیت معینی دارد و رشد فراتر از حد ظرفیت آن، منجر به بروز پیامدهای اجتماعی و زیست محیطی خواهد شد. این تحقیق به دنبال مطالعه تاثیر ظرفیت پذیرش اجتماعی گردشگری عشایری در توسعه پایدار گردشگری عشایری تیره هیبت لو در استان فارس است. در این مطالعه برای جمع آوری اطلاعات از روش های مطالعه کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. به این صورت که اطلاعات میدانی با استفاده از توزیع یک پرسشنامه محقق ساخته در بین عشایر تیره هیبت لو استان فارس بدست آمده است که در بین نمونه ای به حجم 218 نفر توزیع شده است. نتایج آزمون فرضیات بیان گر آن است که هر کدام از شاخص های جمعیت، اشتغال، مسیرهای گردشگری، رفاه، امنیت و اثرات روانشناختی که در ظرفیت پذیرش اجتماعی منطقه عشایری تیره هیبت لو مورد مطالعه قرار گرفتند تاثیر مستقیم و معناداری بر توسعه پایدار گردشگری داشته اند. بر اساس یافته های پژوهش به دست اندرکاران گردشگری پیشنهاد می شود برای توسعه پایدار گردشگری عشایری، شاخص های ظرفیت پذیرش اجتماعی را مد نظر قرار دهند.
Tourism acceptance capacity is a concept of tourism activities in which tourism is carried out without compromising damage to the host society. In this regard, tourism planners in the field of destination capacity (acceptance) believe that the host society has a certain capacity for tourism development and growth beyond its capacity will result in social and environmental consequences. Therefore, this research seeks to study the effect of the social acceptance capacity of nomadic tourism on the sustainable development of the Haybetlou tribes in Fars province. In this study, library and field study methods have been used to collect information. In this way, field information was obtained using a researcher-made questionnaire among the Haybetlou tribe in Fars province, distributed among a sample of 218 people. The results of the assumptions test indicate that each of the indices of population, employment, tourism paths, welfare, security and psychological effects that were studied in the social acceptance capacity of the tribal area of Haybetlou have a direct and significant effect on sustainable development. Based on research findings, it is suggested that tourism managers consider the indicators of social acceptance capacity for sustainable development of nomadic tourism.