مبانی فقهی و قانونی مراجع مهم شبه قضایی در شهرداری ها

محورهای موضوعی : جامع الفقهیه

ابراهیم آریازنگنه ¹ (دانشجوی دکتری حقوق عمومی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران.)
فخرالدین ابوئیه ² (استادیار، گروه حقوق، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران.)
احمدرضا بهنیافر ³ (دانشیار، گروه الهیات و معارف اسلامی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران.)
علی پورقصاب امیری ⁴ (استادیار، گروه حقوق بین‌الملل، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران.)

تاریخ دریافت : 1401/09/05 تاریخ پذیرش : 1401/09/11 تاریخ انتشار : 1401/01/01

کلید واژه: شهرداری ها, مراجع شبه قضایی, کمیسیون ماده 99, کمیسیون ماده 77, کمیسیون ماده 100,

چکیده مقاله :

هدف از پژوهش حاضر بررسی مراجع مهم شبه قضایی در شهرداری ها می باشد. روش پژوهش توصیفی تحلیلی بوده و از قوانین عادی و مصوبات هیات وزیران و قانون شرح وظایف شهرداری ها و دهیاری ها استفاده شده است. در این پژوهش فقط کمیسیون ماده 1000، کمیسیون ماده 77 ، کمیسیون ماده 99 ، کمیسیون تصبره ی ذیل بند 20 ماده 55 و کمیسیون تشخیص باغات بررسی شد. نتایج نشان داد در کمیسیون ماده 100 مراحل رسیدگی حاکی از رعایت تشریفات قانونی آیین دادرسی است ولی عدم شفافیت در تبصرههای آن باعث بروز مشکالت عدیده حقوقی می گردد. ایرادی که به کمیسیون ماده 77 وارد است یک مرحله ای بودن است و برخالف کمیسیون ماده 100 فاقد کمیسیون تجدید نظر است. کمیسیون بند 20 ماده 55 قانون شهرداری از نمونه هایی است که در آن قوانین مربوط به حوزه شهرسازی در زمینه خدمات شهری به صورت کاملا تخصصی برنامه ریزی و کنترل میشود. کمیسیون فوق مرجع رسیدگی به اعتراض شهروندان از تشخیص شهرداری در ارتباط با تعطیل، تخریب و انتقال صنایع و مشاغل مزاحم به خارج شهر است. وجه اشتراک آن با کمیسیون ماده 77 این است که کمیسیون تجدید نظر ندارد و یک مرحله ای است و کمیسیون ماده 99 حوزه برون شهری و خارج از شهر است و محل تشکیل در استانداریهاست ولی محل تشکیل کمیسیون ماده 77 در شهرداری هاست.

چکیده انگلیسی:

The purpose of the current research is to investigate important quasi-judicial authorities in municipalities. The research method is descriptive and analytical, and the normal laws and approvals of the Council of Ministers and the law describing the duties of municipalities and rural districts have been used. In this research, only the Article 1000 Commission, the Article 77 Commission, the Article 99 Commission, the Tasbra Commission under Article 55 Clause 20, and the Garden Identification Commission were investigated. The results showed that in the Commission, Article 100 of the proceedings indicates compliance with the legal formalities of the procedure, but the lack of transparency in its notes causes many legal problems. The problem with the Article 77 commission is that it is one-stage, and unlike the Article 100 commission, it does not have an appeal commission. The Commission, Clause 20, Article 55 of the Municipal Law is one of the examples in which the laws related to urban planning in the field of urban services are planned and controlled in a completely specialized manner. The above-mentioned commission is the authority to deal with citizens' objections to the municipality's decision regarding the closure, destruction and relocation of disruptive industries and businesses outside the city. Its common feature with the Article 77 commission is that the commission does not have an appeal and is one-stage, and the Article 99 commission is in the suburban area and outside the city, and the place of formation is in the governorates, but the place of formation of the Article 77 commission is in the municipalities.