تحلیل روایی گونه‌های عقد ضمان به اعتبار اجل از دیدگاه مذاهب اسلامی

محورهای موضوعی : فقه المعاملات

احسان پورپونه نجف آبادی ¹ (دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی، گروه حقوق، واحد نجف اباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران)
احسان علی اکبری بابوکانی ² (استادیار فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.)
مسعود راعی ³ (دانشیار گروه حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نجف آباد، نجف آباد، ایران)

تاریخ دریافت : 1401/02/16 تاریخ پذیرش : 1401/05/30 تاریخ انتشار : 1401/04/01

کلید واژه: ضمان, ضمان مطلق, اجل, ضمان حال, ضمان مؤجل, ضمان ما لم یجب, ضمان موقت,

چکیده مقاله :

تتبع در آراء فقهای مذاهب اسلامی نشان می‌دهد عقد ضمان به اعتبار اجل مشتمل بر گونه‌های متعددی با عناوین ضمان مطلق، مؤجل، حال، موقت و مالم‌یجب است که فقها به‌اتفاق دو گونه اول را جایز می‌دانند و در جواز سه گونه دیگر دچار اختلاف نظر‌اند.در این مطالعه سوال این است که اهم ادله بطلان صور اختلافی چیست؟و بر فرض انعقاد ضمان بر این صور در عرف، آیا می‌توان آن‌ها را به نحوی توجیه نمود که حمل بر صحت شوند؟ یا باید حکم به بطلان‌ آن‌ها نمود؟ در این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی سعی شده است با رد و ابطال ادله‌ای که بر بطلان ضمان‌های اختلافی اقامه شده و ارائه ادله بر جواز آن‌ها، این اندیشه تقویت شود که انعقاد ضمان به صور اختلافی جایز است تا از این رهگذر به این گونه از ضمانت‌ها که بعضا میان عرف شایع است وجه‌ای شرعی بخشیده و عدم جواز آنها را از بند توجیهاتی غیرمنطقی رهانید.

چکیده انگلیسی:

Following the opinions of the jurists of Islamic schools of thought shows that the contract of guarantee for the validity of ajj includes several types with the titles of absolute guarantee, deferred guarantee, current guarantee, temporary guarantee, and malimjab. The question of this study is, what are the main evidences of the invalidity of conflicting forms? And on the assumption of concluding a guarantee on these forms in custom, can they be justified in a way that they are considered correct? Or should they be annulled? In this research, with a descriptive and analytical method, an attempt has been made to strengthen the idea that it is permissible to enter into a guarantee in the form of a dispute by rejecting and refuting the arguments for the invalidity of conflicting guarantees and presenting evidence for their validity. which is sometimes common among customs, give it a shari'i aspect and free their impermissibility from illogical justifications.