جغرافیای حافظ ابرو و تقویم البلدان ابوالفدا: بررسی تطبیقی
محورهای موضوعی : تاریخ و تمدن اسلامیزهرا رضایی نسب 1 , قنبر علی رودگر 2
1 - دانشجوی دکتری تاریخ و تمدن ملل اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - استادیار دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
جغرافیای حافظ ابرو، تألیف حافظ ابرو (د. 833ﮬ)، مهم ترین اثر جغرافیایی عهد تیموری به زبان فارسی است. ازآنجاکه آثار جغرافیایی نوشته شده در دوره های متأخر غالبا وام دار آثار پیشین اند، جای طرح این پرسش هست که گزارش های جغرافیای حافظ ابرو تا چه اندازه از خود او است. برای تشخیص اصالت مطالب این اثر، داده های جغرافیاییِ آن با منابع سال ها و سده های پیشین مورد مطالعه تطبیقی قرار گرفت و در نتیجه مشخص شد تقویم البلدان، تألیف ابوالفدا (د. 732 ﮬ)، یکی از مهم ترین منابع حافظ ابرو بوده و سهم درخور توجهی در شکل گیری اثر جغرافیایی او داشته و افزوده های حافظ ابرو بر منقولات خود از تقویم البلدان، بااین که جای جای حاوی اشارات مهم و مشعر بر روزگار اوست، به لحاظ کمّی چندان درخور توجه نیست.
Hafiz Abru’s geography by Hafiz Abru(d.833 h.) is the most important geographical work in Persian language from Timurid’s era. Since the geographic works, that have been written in later periods, are often lent to past works, it is a question of how far the geographic reports of Hafiz Abru are for himself. To determine the authenticity of the content of the work, its geographical information was compared with the past centuries sources and as a result it was demonstrated that Taqwim al-Buldan byAbu al-Fida (d. 732 h.) had been one of the most important sources for Hafiz Abru’s work and what he added to Abu al-Fida work, although containing some important indications of his own time, is not remarkable in quantity.