بررسی آلودگی آبزیان عرضه¬شده در شهرستان اهواز به گونه¬های ویبریو و ارزیابی مقاومت آنتی¬بیوتیکی جدایه¬ها
محورهای موضوعی : بهداشت مواد غذایی
بهاره سادات عباسی
1
,
ابراهیم رحیمی
2
*
1 - دانش‌آموخته کارشناسی ارشد بهداشت مواد غذایی، گروه بهداشت مواد غذایی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
2 - استاد، گروه بهداشت مواد غذایی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
کلید واژه: ویبریو کلرآ, ویبریو پاراهمولیتیکوس, ویبریو آلژینولیتیکوس, ویبریو ولنیفیکوس, مواد غذایی دریایی,
چکیده مقاله :
گونههای بیماریزای ویبریو به‌طور معمول در محیطهای دریایی و آبهای شور ساکن هستند و میتوانند در غذاهای دریایی وجود داشته باشند و شیوع آنها در فصل تابستان بیشتر است. هدف از پژوهش حاضر بررسی آلودگی آبزیان عرضهشده در شهرستان اهواز به گونههای ویبریو و ارزیابی مقاومت آنتیبیوتیکی جدایهها بود. در این مطالعه 160 نمونه شامل 40 نمونه میگو و 120 نمونه از ماهی شیر، حلوا و شوریده به‌صورت تصادفی از مراکز عرضه شهرستان اهواز نمونهگیری و در شرایط سترون به آزمایشگاه انتقال داده شد. برای جستجوی ویبریو از روش کشت خطی، گونهها و سویههای مختلف از روش PCR و ارزیابی مقاومت آنتیبیوتیکی Disk-Diffiusion استفاده شد. نتایج نشان داد آلودگی به انواع ویبریو از مجموع 160 نمونه، 46 نمونه (75/28 درصد) بود. به‌این‌ترتیب آلودگی در میگو 13 نمونه (5/32 درصد)، ماهی شیر 11 نمونه (5/27 درصد)، ماهی شوریده 10 نمونه (25 درصد) و ماهی حلوا 12 نمونه (30 درصد) بود. فراوانی ژنهای حدت ctxA (50 درصد) و ctxB (50 درصد)، tdh (17/41 درصد )، trh (47 درصد) flaC (50 درصد) و vvh (44/44 درصد) بود. نتایج مقاومت آنتیبیوتیکی نشان داد بیشترین مقاومت مربوط به آمپیسیلین (13/89 درصد) و کانامایسین (60/82 درصد) و کمترین مقاومت مربوط به امیپنم بود. نتایج مطالعه نشان داد انواع فرآوردههای دریایی میتوانند منبع مهم آلودگی به ویبریو باشند که با رعایت بهداشت و پخت غذاهای دریایی میتوان از عفونتهای ناشی از آنها جلوگیری کرد.
Pathogenic Vibrio species typically inhabit marine and brackish water environments and can be found in seafood, with a higher prevalence in the summer. The present study aimed to investigate the contamination of aquatic animals supplied in Ahvaz with Vibrio species and to evaluate the antibiotic resistance of the isolates. In this study, 160 samples, including 40 shrimp samples and 120 samples of lionfish, halva, and salted fish, were randomly collected from supply centers in Ahvaz and transferred to the laboratory under sterile conditions. To detect Vibrio, the linear culture method, PCR method, and disk-diffusion antibiotic resistance testing were used. The results showed that 46 samples (28.75%) were positive for Vibrio species out of the 160 samples. Specifically, 13 samples (32.5%) were from shrimp, 11 samples (27.5%) from mackerel, 10 samples (25%) from tiger tooth croaker, and 12 samples (30%) from Pampus argenteus. The frequency of virulence genes detected was as follows: ctxA (50%), ctxB (50%), tdh (41.17%), trh (47%), flaC (50%), and vvh (44.44%). The antibiotic resistance testing showed resistance to ampicillin (89.13%) and kanamycin (82.60%), with the lowest resistance to imipenem. The study findings indicate that different seafood products can serve as significant sources of Vibrio contamination, which can be reduced by adhering to proper hygiene practices and ensuring thorough cooking of seafood.