ارزیابی عملکرد داربست نانوکامپوزیتی دی اکسید تیتانیوم در مقایسه با هیدروکسی آپاتیت بر بهبود نقص استخوانی ران خرگوش
محورهای موضوعی : پاتوبیولوژی مقایسه ای
حسین سنبله کار
1
,
علیرضا جهاندیده
2
,
احمد اصغری
3
,
سعید حصارکی
4
,
ابوالفضل اکبرزاده زاده
5
1 - گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، ایران
2 - گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، ایران
3 - گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، ایران
4 - گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، ایران
5 - مرکز تحقیقات دارویی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، ایران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی داربست نانوکامپوزیتی دی اکسید تیتانیوم برای بازسازی نقص های استخوان ران در خرگوش انجام شد. تاثیر داربست نانوکامپوزیتی دی اکسید تیتانیوم بر فرآیند بهبودی استخوان شکسته شده در نقیصه استخوانی بررسی گردید. 18 خرگوش سفید نر بالغ نیوزیلندی با وزن 3 کیلوگرم مورد مطالعه قرار گرفتند. یک نقص سیلندری با قطر 6×5 میلی متر در استخوان ران خرگوش ها ایجاد شد. حیوانات به سه گروه آزمایشی3 تایی تقسیم شدند. گروه‌های آزمایشی پس از ایجاد نقص، شامل شاهد منفی، شاهد مثبت (هیدروکسی آپاتیت) و تیمار (دی اکسید تیتانیوم) بودند. در روزهای 15 و 45 پس از جراحی حیوانات معدوم و از محل نقص استخوانی نمونه برداشته و در فرمالین 10% بافری قرار گرفت. مقاطع 5 میکرومتری پس از رنگ آمیزی عمومی و تریکروم مورد ارزیابی قرار گرفتند. بهبود التهاب در روز 15 و تشکیل استخوان جدید در روز 45 در گروه نانوکامپوزیت از نظر واحد ترمیمی استخوان سازی و کاهش میزان التهاب بهترین بود. داربست نانوکامپوزیتی دی اکسید تیتانیوم عملکرد التام بخش معنی داری در بازسازی نقیصه استخوانی داشت.
This study was conducted with the aim of investigating the effectiveness of titanium dioxide nanocomposite scaffolds for the reconstruction of femur defects in rabbits. To investigate the effect of nanocomposites on the healing processes of broken bone (bone defect). 18 New Zealand adult male white rabbits weighing 3 kg were studied. A cylindrical defect with a diameter of 6 x 5 mm was created in the femur of rabbits. The animals were divided into three experimental groups. The experimental groups after the defect were created included control, control (hydroxyapatite) and treatment (titanium dioxide). On the 15th and 45th days after surgery, the animals were killed and a sample was taken from the bone defect site and placed in 10% buffered formalin. 5 μm sections were evaluated after general and trichrome staining. Improvement of inflammation on day 15 and formation of new bone on day 45 in the nanocomposite group was the best in terms of ossification repair unit and reduction of inflammation. Nanocomposite had a significant recovery function in bone regeneration of defective areas.