فرهنگ اکوسیستم کارآفرینی دانشگاهی، پیشران توسعه ی کارآفرینی اجتماعی

محورهای موضوعی : مدیریت فرهنگی

محمد جواد جامه بزرگی ¹ , محمدرضا میگون پوری ²

1 - دانشجوی دکتری مدیریت کارآفرینی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران.
2 - استادیار دانشکده کارآفرینی، دانشگاه تهران. (نویسنده مسئول).

تاریخ دریافت : 1399/05/25 تاریخ پذیرش : 1399/09/27 تاریخ انتشار : 1400/02/01

کلید واژه: فرهنگ, خلق ارزش اجتماعی, پیشران ها, اکوسیستم کارآفرینی, کارآفرینی اجتماعی,

چکیده مقاله :

مقدمه و هدف پژوهش:مقاله بدنبال پاسخ به این سوال اساسی است که فرهنگ اکوسیستم کارافرینی دانشگاهی، چگونه می‌تواند در ابعاد مختلف فردی، سازمانی، آموزشی، پژوهشی و با هدف خلق ارزش به توسعه کارآفرینی اجتماعی کمک نماید. روش پژوهش: پژوهش با روش توصیفی با تکنیک پیمایش (مطالعه میدانی) و ابزار پرسشنامه محقق یافته انجام شده است. جامعه آماری تعداد 44 نفر از فارغ التحصیلان دانشگاه‌های دولتی شهر تهران هستند که در حوزه کارآفرینی اجتماعی فعالیت داشته‌اند. یافته‌ها: نشان داد مقادیر R2در بعد فردی با (548.)، بعد سازمانی با (555.)، بعد آموزشی با (508.)، بعد پژوهشی با (619.)، بعد کسب و کار با (730.)، و بعد مدیریت با (619.)، واریانس متغیر وابسته را تبیین می‌کنند. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد فرهنگ اکوسیستم کارآفرینانه دانشگاهی می‌تواند به عنوان فضا و بستری برای توسعه کارافرینی اجتماعی عمل نماید. ابعاد مختلف فرهنگ اکوسیستم، پیشران‌های توسعه کارافرینی اجتماعی تلقی می‌شوند. بعد فردی با ایجاد انگیزه، اعتماد بنفس و شناسایی فرصت ها، بعد سازمانی با همکاری تیمی، برنامه‌ریزی و رفتار شهروندی، بعد آموزشی با کیفیت بخشی به آموزش و محتوی‌سازی مناسب، بعد کسب و کار با ریسک‌پذیری، خلاقیت، فرصت‌سازی و بعد پژوهشی با کیفیت بخشی به پژوهش فن‌آورانه و با خلق ارزش اجتماعی به توسعه کارافرینی اجتماعی کمک می‌نماید.

چکیده انگلیسی:

Abstract Objective: The article seeks to examine the cultural dimensions of the university entrepreneurship ecosystem. Culture in individual, organizational, educational, research, business and management dimensions are the drivers of social entrepreneurship development and its goal is to create social value. Method: The research is descriptive with survey technique and questionnaire tools. The statistical population is 44 university graduates who have worked in the field of social entrepreneurship. The sample size is selected by available sampling. Findings: Based on the findings, R2 values in the dimension of individual culture with (548.), organizational culture with (555.), educational culture with (508.), research culture with (619.), Business culture with (730.) Explain the variance of the dependent variable with (619) management culture. Results: showed that the culture of university entrepreneurial ecosystem in different dimensions is the driver of social entrepreneurship development. Individual culture plays a role in the development of social entrepreneurship by motivating, strengthening self-confidence and identifying opportunities. Organizational culture with teamwork, planning and organizational citizenship behavior, educational culture with quality of education, teaching methods and appropriate educational content, managerial culture with accountability and criticism, business culture with risk-taking, creativity, opportunity and culture Research by quality of research Attention to technological research and knowledge-based (start-up) helps to develop social entrepreneurship, sense of responsibility and create social value.

منابع و مأخذ:

باقرصاد، وجیه، داوری، علی، عزیزی، محمد (1398). اکوسیستم کارافرینی و رقابت‌پذیری در صنایع منتخب، فصلنامه توسعه کارافرینی، دوره 12، شماره 4.

داوری، علی، سفیدبری، لیلا، باقرصاد، وجیهه (1396). عوامل اکوسیستم کارافرینی در ایران براساس مدل آیزنبرگ، فصلنامه توسعه کارافرینی، دوره 10، شماره 1.

مقیمی اسفندآبادی، حسین، معینی، علی (1398). واکاوی جامعه شناختی چالش‌های بیرونی خلق ارزش اجتماعی رهبران کارافرینی اجتماعی با رویکرد عادت واره بوردیو، فصلنامه توسعه کارافرینی، دوره 12، شماره 4.

میگون‌پوری، محمدرضا، عربیون، ابوالقاسم، پوربصیر، محمد مهدی، مبینی دهکردی، علی (1398). طراحی اکوسیستم کارافرینی پردیس دانشگاهی با رویکرد مدل سازی ساختاری- تفسیری، نشریه علمی پژوهشی فناوری آموزش، جلد 14، شماره 1.

میگون‌پوری، محمدرضا، عربیون، ابوالقاسم، پوربصیر، محمد مهدی، مبینی دهکردی، علی (1397). مدل‌سازی و پیکره‌بندی عوامل اثرگذار بر اکوسیستم کارافرینی پردیس دانشگاهی، فصلنامه توسعه کارافرینی، دوره 11، شماره 3.

مطیعی، محسن، مرادی، محمدعلی، عربیون، ابوالقاسم، میگون‌پوری، محمدرضا (1397). تدوین چارچوب سیاست‌های مالی کارافرینی فناورانه، فصلنامه علمی پژوهشی سیاست‌گذاری، دوره 4، ش 4.

هاشمی، محمد، مبینی دهکردی، علی، میگون پوری، محمدرضا، سخدری، کمال (1397). واکاوی فرایند شناسایی فرصت در شرکت‌های فعال در حوزه فناوری، نشریه علمی پژوهشی مدیریت فردا، سال هفدهم.

Acs, Z.J, Autio, E & Szerb, L (2014). National systems of ntrepreneurship: Measurement issues and policy implications, Research Policy.

Audretsch, D. B & Belitski, M (2017). Entrepreneurial ecosystems in cities: establishing the framework conditions, The Journal of Technology Transfer.

Baumol, W (1993). Entrepreneurship, Management and the Structure of Payoffs. London: The MIT Press.

Bourdieu, P (1977). Outline of Theory of Practice. Cambridge: Cambridge University Press.

Clark, B. R (2004). Delineating the character of the entrepreneurial university. Higher Education Policy.

Etzkowitz, H (2004). The Rise of the Entrepreneurial University,Science PolicyInstitute, State University of New York.

Guer rero, M, Urbano, D & Salamzadeh, A (2014). Evolving entrepreneurial

Guerrero, M & Urbano, D (2012). The development of an entrepreneurial university. The journal of technology transfer.

GEM (2018). Global Entrepreneurship Monitor IRAN. Choice Reviews Online.

Isenberg, D (2011). The consequences of entrepreneurial finance: Evidence from angel financingsThe Entrepreneurship Ecosystem Strategy as a New Paradigm for Economic Policy: Principles for Cultivating Entrepreneurship. Review of Financial Studies.

Isenberg, D (2010). How to start an entrepreneurial revolution. Harvard business review.

Kirby, D. A (2006). Creating entrepreneurial universities in the UK: Applying entrepreneurship theory topractice, Journal of Technology Transfer.

Liguori, E, Bendickson, J, Solomon, S & McDowell, W.C (2019). Development of a multi-dimensional measure for assessing entrepreneurial ecosystems, Entrepreneurship & Regional Development.

Miller, D. J & Acs, Z. J (2017). The campus as entrepreneurial ecosystem: the University of Chicago Small Business Economics.

Monitor social entrepreneurship study (2015). Small Business Economics.

Rispal. M & Servantie, V (2018). Deconstructing the way in which value is created in the context of social Entrepreneurship (2018) International Journal f Management Reviews.

Spigel, B (2015). The relational organization of entrepreneurial ecosystems, Entrepreneurship Theory and Practice.

Spigel, B & Harrison, R (2017). Toward a process theory of entrepreneurial ecosystems, Strategic Entrepreneurship Journal.

Sporn, B (2001). Building Adaptive Universities: Emerging Organisational Forms Based on Experiences of European and US Universities, Tertiary Education and Management.

Stam, E (2015). Entrepreneurial Ecosystems and Regional Policy: A Sympathetic Critique, European Planning Studies.

Stephan, U, L. M. Uhlaner and C. Stride (2015). Institutions and Social Entrepreneurship: The Role of Institutional Voids, Institutional Support, and Institutional Configurations, Journal of International Business Studies.

Salamzadeh, Arasti, Z & Elyasi, G (2017). Creation of ICT-based social start ups in Iran: A multiple case study, Journal of enterprising culture.

Tijssen, R (2006). Universities and industrially relevant science: Towards measurement models and indicators of entrepreneurial orientation, Research Policy