Zinc deficiency in sheep flock in Kerman suburb-Iran: a clinicopathologic study of four cases with a review of literature
محورهای موضوعی : مجله دامپزشکی پایه و بالینی
Omid Mohammadpour
1
(Department of Clinical Sciences, Faculty of Veterinary Medicine, Shahid Bahonar University of Kerman, Kerman, Iran)
shahrzad Azizi
2
(Department of Pathobiology, Faculty of Veterinary Medicine, Shahid Bahonar University of Kerman, Kerman, Iran)
Amir Amniattalab
3
(Department of Pathobiology, Faculty of Veterinary Medicine, Urmia Branch ,Islamic Azad University, Urmia, Iran)
Zanyar Pirkani
4
(Department of Clinical Sciences, Faculty of Veterinary Medicine, University of Tehran, Tehran, Iran)
کلید واژه: Sheep, Zinc deficiency, Kerman, Parakeratosis,
چکیده مقاله :
Primary zinc deficiency is not common in ruminants, but its occurrence has been documented. This study was conducted on a flock of 45 Kermani sheep during February 2022 to June 2022. The signs of alopecia, pityriasis, infertility, growth retardation, weakness, anorexia, itching, pneumonia, conjunctivitis, and increased risk of infection, which was suspected of zinc deficiency, were observed in 4 sheep. The heart rate, respiration rate, body temperature, and blood indices including PCV, total and differential white blood cell count, and red blood cell count were measured. Hematology results indicated a significant increase in white blood cells in affected sheep. The achieved biopsied cutaneous tissues of the sheep with skin lesions, were stained by Hematoxylin and Eosin method. Pathologically, the parakeratosis was observed in cornified squamous epithelium and therefore zinc deficiency was confirmed. The treatment strategy included oral zinc sulfate tablets with a dose of 250 mg per day for 4 weeks and the use of mineral bricks to continue the treatment process. After 10 weeks, signs of recovery appeared.
کمبود اولیه روی در نشخوارکنندگان شایع نیست، اما وقوع آن در گزارش ها ثبت شده است. علائم آلوپسی، شوره، ناباروری، تاخیر رشد، ضعف، بی اشتهایی، خارش، پنومونی، التهاب ملتحمه، افزایش ریسک ابتلا به عفونت در 4 راس گوسفند که مشکوک به کمبود روی بودند از بهمن ماه سال 1400 لغایت خرداد سال 1401 مورد مطالعه قرار گرفت. ضربان قلب، تعداد تنفس و دمای بدن ثبت گردید و آزمایش خون شامل PCV، شمارش تفریقی گلبولهای سفید و گلبولهای قرمز اندازهگیری شد. نتایج هماتولوژی در گوسفندان مبتلا افزایش معنی داری در گلبول های سفید را نشان داد. همچنین نمونه های بافتی حاصل از بایوپپسی پوست گوسفندان مبتلا، به روش هماتوکسیلین و ائوزین تهیه گردید و از نظر آسیب شناسی، پاراکراتوزیس به همراه شاخی شدن اپیتلیوم سنگفرشی مشاهده گردید که تایید کننده کمبود روی میباشد. استراتژی درمانی شامل قرص خوراکی سولفات روی با دوز 250 میلی گرم در روز به مدت 4 هفته و استفاده از آجرهای معدنی برای ادامه روند درمان بود. متعاقب 10 هفته، علائم بهبود ظاهر شد.