تأثیر دور کاری و منابع انسانی بر عملکرد کارکنان
محورهای موضوعی : خطمشیگذاری عمومی در مدیریت
کلید واژه: دور کاری, عملکرد, توسعه منابع انسانی,
چکیده مقاله :
دور کاری نقطه عزیمت از شرایط کاری استاندارد به سمت رویه های کاری قابل انعطاف می باشد که در حال حاضر عمومیت یافته و به چالش منحصر به فردی، برای مدیران و کارکنان تبدیل شده است. در برنامه پنجم توسعه، دور کاری به عنوان ساز و کاری جدید در شیوه انجام کار، روش سازماندهی کار و در واقع یک نوع مدیریت جدید در کشور مورد تصویب و تاکید قرار گرفت. در این پژوهش تأثیر پرورش منابع انسانی بر انتخاب و پذیرش دور کاری و اثر تعدیل‌کنندگی آن بر عملکرد مورد تجزیه و تحلیل قرا گرفته است. محققین، تعداد 156 نفر از مدیران ارشد اجرائی و مدیران منابع انسانی سازمان‌ها و شرکت‌های ایرانی را به عنوان جامعه آماری تحقیق انتخاب کردند. با توجه به نوع هدف، داده‌های مورد نیاز و روش اجرا از روش تحقیق همبستگی و از آزمون‌های آماری t و رگرسیون سلسله مراتبی استفاده شده است. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که روش های پرورش منابع انسانی به شدت با میزان پذیرش دور کاری ارتباط دارند و آن‌ها رابطه بین دور کاری و عملکرد سازمانی را تعدیل و تنظیم می کنند. اثر تعدیل‌کنندگی مثبت روش های پرورش منابع انسانی اشاره می کند به اینکه اجرا و پیاده سازی فقط به این علت ضروری و لازم نیست که انتخاب و پذیرش دور کاری را تسهیل می کند بلکه آن‌ها تأثیر دور کاری در سطح سازمانی را افزایش می‌دهند. در پایان تحقیق، ضمن بحث و نتیجه گیری، پیشنهادهایی کاربردی برای مدیران سازمان ها و پیشنهاد هایی آتی برای محققین ارائه شده است.
The purpose of this paper is to analyze the contribution of human resource (HR) commitment practices to firm performance through the adoption of workplace practices that require the organizational climate created by HR commitment practices. The approach is a survey of 156 senior executives and human resource managers of Iranian companies and organizations and statistical test of research hypotheses through structural equation modeling. The results indicate that the extent that employees have access to HR commitment practices and HR social benefits is positively related to the intensity of telework adoption. Firm performance is positively associated to the intensity of telework adoption, functional flexibility and internal numerical flexibility, and negatively related to external numerical flexibility. HR commitment practices impact directly and indirectly on different measures of firm performance. Cross-sectional, survey-based data that cannot infer causality. Longitudinal and qualitative designs are needed to get a better understanding of the relationships. Data were analyzed by using hierarchical regression and t-student tests. The adoption of HR commitment practices can facilitate the organizational change required by the adoption of telework. The findings provide evidence that HR commitment practices are indirectly related to firm performance through their effects on the use of flexibility practices like telework that require organizational climates containing high levels of trust