اثربخشی آموزش تحول مثبت نوجوانی به والدین بر کیفیت رابطه ادراک شده والد-نوجوان

محورهای موضوعی : روان شناسی

زهره سهیلی سالک ¹ , نورعلی فرخی ² , کامبیز پوشنه ³

1 - واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - دکتری روان شناسی تربیتی، دانشیار، گروه سنجش و اندازه گیری، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
3 - استادیار گروه برنامه ریزی درسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

تاریخ دریافت : 1400/05/30 تاریخ پذیرش : 1400/12/07 تاریخ انتشار : 1400/11/01

کلید واژه: نوجوانان, تحول مثبت نوجوانی, روان شناسی مثبت, کیفیت روابط والد نوجوان, مولفه های کیفیت روابط والد-نوجوان,

چکیده مقاله :

هدف پژوهش اثربخشی آموزش تحول مثبت نوجوانی به والدین بر کیفیت رابطه ادراک شده والد-نوجوان تعیین شد و به روش نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل انجام شد. جامعه پژوهش دانش آموزان مقطع اول متوسطه مدارس دخترانه منطقه یک تهران و نمونه پژوهش 03 نفر از دختران 12 تا 11 سال (11 نفر گروه آزمایش و 11 نفر گروه کنترل) در سال 99-33 بودند. مادران گروه آزمایش طی 12 جلسه دو ساعته در برنامه ی آموزشی تحول مثبت نوجوانی شرکت نمودند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه کیفیت روابط والد-فرزندی آلابام (فریک، 1991) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار 24 SPSS و تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین گروه آزمایشی و گواه در نمرات والدگری مثبت، تنبیه بدنی و مشارکت پدر تفاوت معنی داری وجود دارد(3/31 >P). میانگین نمرات پس آزمون گروه آزمایش در مؤلفه های والدگری مثبت و مشارکت پدر افزایش معنیداری پیدا کرده است و در مؤلفه ی تنبیه بدنی کاهش معنی داری پیدا کرده است که حاکی از اثربخشی آموزش تحول مثبت نوجوانی به والدین بر کیفیت رابطه ادراک شده والد-نوجوان میباشد. تأکید بر مؤلفه های تحول مثبت می تواند برنامه ی عملی مناسب برای بهبود و ارتقای کیفیت رابطهوالد-نوجوان باشد.

چکیده انگلیسی:

The aim of this study was to determine the effectiveness of positive development youth education to parents on the quality of the perceived parent-adolescent relationship and was done by quasi-experimental method with pre-test and post-test and control group. The study population was the first grade high school students in Tehran's District 1 and the sample consisted of 30 girls aged 12 to 17 years (15 in the experimental group and 15 in the control group) in 2020-2021. The mothers of the experimental group participated in a positive adolescent transformation training program during 12 two-hour sessions. The data collection tool was the Alabama (2001) Parent-Child Relationship Quality Questionnaire. Data were analyzed using SPSS 24 software and analysis of covariance. The results showed that there was a significant difference between the experimental and control groups in positive parenting scores, punishment and father participation (P> 0.05). The mean post-test scores of the experimental group increased significantly in the components of positive parenting and father participation and decreased significantly in the component of punishment, which indicates the effectiveness of teaching positive youth development to parents on the quality of the parent-adolescent relationship. Emphasis on the components of positive development can be a good practical program to improve and enhance the quality of the perceived parent-adolescent relationship.