بررسی عملکردهای سیاسی مردم کوفه ازسال 41تا132ق
محورهای موضوعی : باحث معرفتی و روش­ شناختی تاریخ پژوهی
رضا قهرمانی
1
,
امیر عبداللهی
2
,
محبوب مهدویان
3
1 - گروه تاریخ و تمدن ملل اسلامی، واحد خوی، دانشگاه آزاد اسلامی، خوی ایران
2 - گروه تاریخ، تاریخ و تمدن ملل اسلامی، واحد ماکو، دانشگاه آزاد اسلامی، ماکو، ایران«نویسنده مسئول»
3 - گروه تاریخ و تمدن ملل اسلامی، واحد خوی، دانشگاه آزاد اسلامی، خوی، ایران.
کلید واژه: شیعیان, کوفه, خوارج, ارجاءخالص, جبر خالص,
چکیده مقاله :
رفتار سیاسی مردم کوفه منشعب از نگرش اعتقادی آنها بوده است. در دوره امویان چهار نگرش اعتقادی ویژه را می‌توان شناسایی کرد. اندیشه‌های برجسته‌ای که به نوعی پشتوانه رفتارهای سیاسی مخالف و موافق حاکمیت، در کوفه بودند؛ در دو طیف فعال و منفعل قابل تفکیک است. طیف فعال شامل شیعیان حضرت علی(ع) هستند که با قیام‌های سیاسی خود امویان را به سقوط پیش بردند و بیشترین نقش را در کوفه ایفا نمودند؛ دیگری خوارج که پس از جنگ صفین شکل گرفتند و توانستند پیروانی برای خود بیابند. طیف منفعل شامل ارجاءخالص و جبر خالص بودند که اقدام سیاسی انجام ندادند. در این مقاله تلاش شده است با دیدگاه تاریخی و با روش توصیفی- تحلیلی عملکرد سیاسی مردم کوفه در دوره امویان بررسی شود. بدین روی مولفه‌های تاثیرگذار بر طیف‌های فکری بیان گردیده و اندیشه‌های نفعل کننده و فعال کننده رفتار سیاسی بیان گردیده است. هدف آن است که تاثیر اندیشه‌های فراگیر کوفه بر روی رفتار سیاسی نمایان شود و قیام‌های کوفه در دوره امویان دسته‌بندی گردد.
The political behavior of the people of Kufa has been rooted in their beliefs. In the Umayyad period, four specific doctrinal attitudes can be identified. Prominent ideas that somehow supported pro-government and anti-regime political behavior in Kufa; It can be divided into active and passive spectra. The active spectrum includes the Shiites of Imam Ali (as) who with their political uprisings led the Umayyads to fall and played the most important role in Kufa; Another is the Kharijites who were formed after the battle of Safin and were able to find followers. The passive spectrum included pure referencing and pure algebra that did not take political action. In this article, an attempt has been made to study the political performance of the people of Kufa during the Umayyad period with a historical perspective and a descriptive-analytical method. Thus, the influential components on the intellectual spectrum are expressed and the ideas that are passive and activating of political behavior are expressed. The aim is to highlight the impact of Kufa's pervasive ideas on political behavior and to classify the Kufa uprisings in the Umayyad period.
_||_