مؤلفه های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در شهرسازی اشکانی
محورهای موضوعی : باحث معرفتی و روش­ شناختی تاریخ پژوهی
بهاره رشتی
1
,
محمد کریم یوسف جمالی
2
,
ناصر جدیدی
3
,
فیض‌اله بوشاسب گوشه
4
1 - دانشجوی دکترای تاریخ ایران قبل از اسلام، گروه تاریخ واحد نجف آباد،دانشگاه آزاد اسلامی،نجف آباد،ایران
2 - استاد گروه تاریخ، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران (نویسنده مسئول)
3 - عضو هیئت علمی، گروه تاریخ، دانشکده علوم انسانی، واحد نجفآباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد،اصفهان، ایران
4 - گروه تاریخ، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی ، نجفآباد، ایران.
کلید واژه: سیاسی, اشکانیان, شهرسازی, اجتماعی و فرهنگی, سبک پارتی,
چکیده مقاله :
دورۀ اشکانی یکی از مهمترین دوران تاریخ شهرسازی و معماری ایران است. آنها تحول عظیم در زمینه شهرسازی و معماری ایجاد کردند. در این دوره طولانی پایه و شالوده و معماری ایران ریخته می‌شود. زیرا در این دوران شهرهای زیادی ساخته یا دوباره مورد بازسازی و مرمت قرار گرفته شدند که در دوران بعد این سبک شهرسازی و معماری به اوج خود رسید و به سیر تکاملی خود ادامه داد. از طراحی این دوره به دلیل کمبود مدارک یکی از تاریکترین دوران تاریخی از نظر مطالعات باستان شناسی است. متأسفانه تا کنون مطالب پراکنده و بعضاً ضد و نقیض فراوانی دربارۀ شهرسازی و معماری این دوران نوشته شده است.با رویکردی جامعه شناسی تحلیلی به دنبال تبیین و تحلیل شهرسازی اشکانی با رویکردی سیاسی، اجماعی و فرهنگی مورد بررسی قرار گرفته و از نظر هدف جزو پژوهشهای نظری بوده و به لحاظ ماهیت و روش کار، در ردیف پژوهشهای تاریخی قرار می‌گیرد و به روش توصیفی تحلیلی تنظیم گردیده است.
The Parthian period is one of the most important periods in the history of urban planning and architecture in Iran. They created a huge transformation in the field of urban planning and architecture. In this long period, the foundations and architecture of Iran are laid. Because during this period, many cities were built or renovated, and in the next period, this style of urban planning and architecture reached its peak and continued its evolution. From the design of this period, due to the lack of documents, it is one of the darkest historical periods in terms of archaeological studies. Unfortunately, so far, many scattered and sometimes conflicting materials have been written about the urban planning and architecture of this era. With an analytical sociological approach, it has been examined to explain and analyze the Parthian urban planning with a political, consensus and cultural approach, and in terms of its purpose, it is among the researches. It is theoretical and in terms of the nature and method of work, it is placed in the ranks of historical researches and it is organized in a descriptive and analytical method.
_||_