مقایسه تطبیقی استان‌های کلان منطقه شمال ایران با تأکید بر ویژگی‌های ساختاری و امکانات لازم جهت توسعه پایدار گردشگری
محورهای موضوعی : مربوط به گردشگری
کلید واژه: گردشگری, توسعه پایدار, کلان منطقه شمال ایران,
چکیده مقاله :
امروزه به‌منظور دستیابی به توسعه پایدار گردشگری می‌باید زیرساخت‌ها و امکانات لازم مرتبط با آن مهیا گردد و تمامی ذی‌نفعان اعم از دولت، سازمان غیردولتی و جامعه محلی در این امر مشارکت داشته باشند. چرا که با مشارکت همه اعضا، توسعه گردشگری پایدار سریع‌تر به انجام می‌رسد. علاوه بر ویژگی‌های ساختاری و زمینه‌ای، زیرساخت‌های یک منطقه بخشی جدایی‌ناپذیر از گردشگری آن هستند و نسبت به عوامل دیگر نقش مؤثرتری برای جذب بازدید کننده به یک مقصد گردشگری ایفا می‌نماید. هدف مقاله پیش رو، مقایسه تطبیقی استان‌های کلان منطقه شمال ایران از نظر ویژگی‌های ساختاری، امکانات و زیرساخت‌های لازم جهت توسعه پایدار گردشگری به‌عنوان یکی از قطب‌های بزرگ گردشگری کشور می‌باشد. روش این پژوهش توصیفی – تحلیلی بوده و درصدد است زیرساخت‌ها و امکانات سه استان شمالی کشور (گیلان، مازندران و گلستان) را به‌عنوان مقاصد اصلی گردشگر پذیر کشور شناسایی و بررسی کند تا بتوان با برنامه‌ریزی و مدیریت اصولی به توسعه پایدار در منطقه دست یافت. در این پژوهش، فراخور شاخص‌های مورد بررسی از روش‌های: شاخص الدریج، مدل رتبه- اندازه تعدیل‌شده، نسبت وابستگی و... استفاده شده و یافته‌های حاصل از آن نشان می‌دهد باوجود مهیا بودن زمینه‌های ساختاری لازم، زیرساخت‌های و امکانات شناسایی‌شده در منطقه، پاسخگوی حجم فراوان گردشگران ورودی به این استان‌ها نمی‌باشد. بدین ترتیب این سه استان به‌منظور توسعه پایدار و همچنین دستیابی به توسعه پایدار گردشگری در منطقه می‌بایست با توجه به ظرفیت و پتانسیل‌های خود و همچنین با در نظر گرفتن ویژگی‌های زمینه‌ای و ساختاری، امکانات و زیرساخت‌های موردنیاز منطقه خود را با برنامه‌ریزی و مدیریت اصولی در سطح استاندارد فراهم آورند تا بتوانند توسعه‌ای درخور در منطقه ایجاد کنند و این امر نیز مستلزم تعامل و همکاری مستمر و مداوم فی‌مابین این سه استان و هماهنگی اقدامات و فعالیت‌ها در این بخش و ایجاد طرحی یکپارچه درزمینه ی گردشگری می‌باشد.