راهکارهای توسعه گردشگری ورزشی در ایران با استفاده از استراتژی اقیانوس آبی
محورهای موضوعی : مربوط به گردشگری
کلید واژه: گردشگری ورزشی, استراتژی اقیانوس آبی, الگوی تصمیم گیری چهاراقدامه,
چکیده مقاله :
تلاش شرکت ها برای ایجاد یک اکوسیستم صنعتی حول یک دیدگاه رقابتی جدید، قماری نامطمئن است. در دوره اقتصاد مبتنی بر دانش، شرکت ها نیاز دارند به موضوعاتی فراتر از رقابت بیاندیشند. در این میان صنعت گردشگری نیز از این مقوله مستثنی نیست. گردشگری ورزشی، صنعتی پیشرو در اکثرکشورهای دنیاست که با رشد پیش بینی شده ای معادل 10 درصد در سال در حال توسعه است(گیبسون، 2005). لذا تدوین استراتژی مناسب برای برای این صنعت امری ضروری بنظر می رسد. یکی از جدیدترین مدل های استراتژیک، اقیانوس آبی می باشد که توسط کیم و مابورنیا در سال 2004 معرفی شده است که در تحقیق حاضر در پی تدوین این استراتژی برای صنعت گردشگری ورزشی هستیم. روش تحقیق حاضر توصیفی–تحلیلی است. برای جمع آوری داده ها ابتدا پرسشنامه ای تدوین و روایی آن توسط اساتید خبره و پایایی آن توسط آلفای کرونباخ با مقدار 0.84 مورد تایید قرار گرفت. جامعه آماری این پژوهش را اساتید و دانشجویان کارشناسی ارشد رشته برنامه ریزی توسعه جهانگردی و رشته بازاریابی جهانگردی دانشگاه سمنان تشکیل می دهند که تعداد آنها در سال 1394 حدود 80 نفر می باشد. اما به دلیل عدم دسترسی به همه آن ها 40 پرسشنامه برگشت داده شد. یافته های پژوهش اقدامات استراتژیک در چهارچوب الگوی عملی چهار اقدامه شامل شاخص های حذف، ایجاد، کاهش و افزایش را بر اساس نظر خبرگان به ترتیب اهمیت اولویت بندی کرده که بعنوان استراتژی اقیانوس آبی در این صنعت می تواند مورد توجه مسئولین و تصمیم گیرندگان این صنعت باشد.
Making efforts to create an industrial ecosystem around a new competitive perspective is a risky task. With modern economy, it seems that companies should think beyond competition. The tourism industry is not an exception either. Sport tourism, is a leading industry in a lot of countries in the world with a rate of 10% development per year. Thus, it seems necessary to devise a proper strategy in this industry. One of the newest strategic models is "Blue Ocean Strategy" that was introduced by Chan Kim and Renee Mauborgne in 2004. This research was carried out to codify this strategy in sport tourism industry. The method of this study was analytical–descriptive. For collecting data, a questionnaire was made the validity of which had been approved by experts and its reliability was confirmed by Cronbach's alpha (a= 0.84). The 80 participants of this research consisted of university professors and M.A students of Semnan University. Since some of the participants were not accessible, only 40 completed questionnaires were returned. The results of this study proved the priority of strategic actions in decision making model framework in creation, deletion, increasing and decreasing indicators. The obtained results can be used by officials and decision-makers to make the best use of sport tourism industry in our country.