بررسی فرایند طرح مسئله به عنوان ابزار ارزشیابی
محورهای موضوعی : مهندسی آموزشی: طراحی و تکنولوژی آموزشیNasim Asghary 1 , ربابه افخمی بنائم 2 , ahmadreza haghighi 3
1 - Department of Mathematics, Islamic azad university, Central Tehran Branch,Iran
2 - گروه ریاضی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
3 - Department of Mathematics, Faculty of shahid beheshti, Urmia Branch Technical and Vocational
University(TVU), Tehran,
کلید واژه: کلیدواژه‌ها: طرح مسئله, حل مسئله, ارزشیابی تکوینی, دانش¬آموزان پایه نهم,
چکیده مقاله :
طرح مسئله فرصتی به دانش¬آموزان برای آنچه که باید بدانند و بتوانند دانش ریاضی خود را بسازند فراهم می¬کند و به معلمین اجازه می¬دهد تا الگوهای درک و یادگیری ریاضیات را در دانش¬آموزان با به چالش کشیدن تفکر آنها در موقعیت¬های طرح مسئله مشاهده کنند. ارزشیابی تکوینی در کلاس¬های درس، به منظور آگاهی یافتن از میزان و نحوه یادگیری دانش¬آموزان برای تعیین نقاط قوت و ضعف یادگیری آنها از اهمیت بالایی برخوردار است. لذا این مطالعه، به بررسی فرایند طرح مسئله به عنوان ابزار ارزشیابی پرداخته است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پایه نهم شهر تهران می¬باشد. در این مطالعه 64 نفر دانش¬آموز دختر پایه نهم به عنوان نمونه در دسترس انتخاب شدند. این مطالعه از نظر هدف، کاربردی و از نظر اجرا آزمایشی، نیمه¬تجربی است. به این منظور، آزمون¬های محقق ساخته بر اساس چارچوب طرح مسئله استویانوا و الرتن(1996) طراحی گردید. بررسی سؤالات طبق مدل ویسترو-یو(2009)، مدل یپ بان هار و پای هات(2008) و طبق مطالعه سیلور و کای (2005) انجام شد. تجزیه و تحلیل آزمون¬ها به صورت کمی-کیفی صورت گرفت. همچنین روایی صوری و محتوایی آزمون¬ها توسط اساتید آموزش ریاضی تأیید شد و ضریب آلفای کرونباخ 74/0 بدست آمد. بر اساس نتایج به دست آمده بیش از دو سوم دانش¬آموزان قادر به ترکیب موضوعات مختلف از مفاهیم ریاضی در طرح مسئله¬ها نبودند و این نتیجه عدم درک آنها را در ارتباط دادن مفاهیم به یکدیگر را نشان داد. همچنین با توجه به ساختار و حل مسئله¬های طرح شده توسط دانش¬آموزان برخی بدفهمی¬های دانش¬آموزان از مفاهیم ریاضی استخراج گردید. همچنین طرح مسئله¬های کلامی واقعی در نیمی از دانش¬آموزان نشان داد فرصت های طرح مسئله، موجب افزایش درك آنها از مفاهیم شده است. در مسئله¬های کلامی غیر واقعی طرح شده درك دانش آموزان ازمفاهیم به کار رفته در این مسئله¬ها رویه¬ای است و نه مفهومی.
Abstract Problem posing provides an opportunity to students for what they need to know and can create their mathematical knowledge, and allows teachers to observe patterns of understanding and learning mathematics of students, By challenging their thinking in problem-solving situations. Formative evaluation in classrooms is of great importance to find out how students learn to determine the strengths and weaknesses of their learning. Therefore, this study examines the process of problem posing as an evaluation tool. The statistical population of this research is all ninth-grade students in Tehran. In this study, 64 ninth-grade female students were selected as available samples. This study is practical in terms of purpose and semi-experimental in implementation. The tests were designed based on Stoyanova and Ellerton's (1996) framework. The examination of the questions was done according to the Wistro-U model (2009), the Yip Ban Har and Pai Hat model (2008), and the study of Silver and Kai (2005). Analysis of the tests was done quantitative-qualitative. Also, the face and content validity of the tests were confirmed by the professors of mathematics education, and Cronbach's alpha coefficient was 0.74. The results showed more than two-thirds of the students were not able to combine different subjects of mathematical concepts in the design of problems, and this result showed their lack of understanding in connecting the concepts. Also, according to the structure and solving of the issues proposed by the students, some misunderstandings the students were extracted from the mathematical concepts. Also, posing real verbal problems showed half of the students that the opportunities to pose problems have increased their understanding of the concepts. In unrealistic verbal problems, students' understanding of the concepts used in these problems is procedural and not conceptual.