نگاهی به وامواژه‌های گویشی در فارسی خراسانی
محورهای موضوعی :کلید واژه: تماس زبانی, گویشهای ایرانی, فارسی خراسانی, وامواژه, وامگیری,
چکیده مقاله :
گونه‌های مختلف فارسی گفتاری که امروزه در خراسان ایران، تاجیکستان و شمال افغانستان صحبت می‌شود، بازماندۀ زبان فارسی دری هستند که در آغاز دورۀ اسلامی در این منطقه شکل گرفته و رواج پیدا کرده است. در این گونه‌ها واژه‌هایی دیده می‌شوند که بر پایۀ اصول زبان شناسی زبان های ایرانی نمی‌توانند فارسی اصیل محسوب شوند، بلکه وام واژه‌هایی هستند که در اثر تماس زبانی فارسی با دیگر زبان های ایرانی که در گذشته و حال در این مناطق رواج داشته‌اند، وارد این گونه‌های فارسی شده‌اند. در این مقاله پس از مقدمه‌ای دربارۀ چگونگی شکل‌گیری زبان فارسی در منطقۀ خراسان و زبان های کهنی که قبل از فارسی در این منطقه رواج داشته‌اند، خاستگاه احتمالی وام واژه‌ها در فارسی خراسان بررسی شده است، سپس با برشمردن تعدادی از وام واژه‌‌های ایرانی در فارسی خراسان، و بررسی ویژگیهای آوایی آن ها، سعی شده تا خاستگاه این وام واژه ها در زبان ها یا گویش های ایرانی نشان داده شود.
Khorasani Persian is a variety of Persian spoken in the Iranian province of Khorasan, Tajikistan, and northern Afghanistan. These are remnants of Dari Persian which formed and developed at the beginning of the Islamic period in the great Khorasan area. Some words in Khorasani Persian cannot be considered Persian-origin words historically point of view, because of their Linguistic features they are loanwords from other Iranian languages spoken in Khorasan before the domination of Dari Persian in this area. After an introduction to the formation and spread of Dari Persian in Khorasan, the languages were spoken in the area before the spread of Persian such as Parthian, Sogdian, and other unknown Iranian languages. Some notes on the possible origin of the loanwords, this paper aims to examine some Iranian loanwords in Khorasani Persian and their linguistic features, in order to demonstrate which Iranian language may be the origin of the loanwords.
_||_