بررسی تحلیلی و تطبیقی عنصر لحن در سمک عیار و کنت مونت کریستو
محورهای موضوعی : تطبیقی (با ویژگی ادبی و هنری)
طاهره حسنی
1
,
محمدعلی داودآبادی
2
,
محمدرضا قاری
3
1 - مربی گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران (نویسنده مسئول)
2 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران.
3 - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران
کلید واژه: لحن, رمانس, ادبیات تطبیقی, سمک عیار, کنت مونت کریستو.,
چکیده مقاله :
یکی از مقوله‌هایی که در بررسی آثار ادبی بسیار مورد توجّه پژوهشگران قرار می‌گیرد، واکاوی لحن می‌باشد؛ به این صورت که لحن حاکم بر متن را از نظر تناسب یا عدم تناسب آن با مضمون و محتوای آن متن ارزیابی می‌کنند. مقالۀ حاضر به بررسی تطبیقی عنصر لحن در رمانس‌های سمک عیار و کنت مونت کریستو پرداخته است. سمک عیار یکی از بارزترین آثار منثور ادبیات فارسی و مربوط به قرن ششم هجری و کنت مونت کریستو اثر الکساندر دوما نوشته شده در قرن نوزده میلادی است. در پژوهش حاضر که از نوع تطبیقی است و با رهیافت توصیفی تحلیلی و استناد به منابع کتابخانه‌ای نوشته شده، شیوۀ کاربست عنصر لحن در دو اثر مذکور واکاوی شده است. بر اساس یافته‌های پژوهش، در سمک عیار بیشتر لحن عامیانه به کار رفته، در حالی که کنت مونت کریستو بیشتر به لحن رسمی متمایل است. ناگفته نماند که در این دو اثر، لحن افراد با موقعیت‌های خاص عاطفی در داستان مانند شادی‌ها، سوگواری‌ها، رویدادهای عاشقانه و نیز با مؤلّفه‌هایی همچون سن و سواد، طبقۀ اجتماعی، فردیت و شخصیت‌های داستان ... تطابق دارد. لحن در فراز و فرودهای روایت (جنگ‌ها، پیروزی‌ها، شکست‌ها) فضای بسیار مناسبی را ایجاد کرده است.
Tone analysis is a topic that attracts researchers' attention in studying literary works. In this way, the tone of the text is evaluated in terms of its proportionality or incompetence with the theme and content of that text. The current article studies the comparative analysis of the tone in the Romances of Samak-E Ayyār and The Count of Monte Cristo. Samak-E Ayyār is one of the most well-known works of Persian prose literature from the sixth century A.H., and Alexander Duma wrote the Count of Monte Cristo in the nineteenth century A.D. In this comparative study and written with a descriptive-analytical approach and citing library resources, the tone application method has been analyzed in the two works. According to the research findings, Samak-E Ayyār is more commonly used in the folk tone, while the Count of Monte Cristo has a formal tone. The tone of people adapts. to special emotional situations in the story, such as joys, mourning, and romantic events, as well as elements such as age and literacy, social class, individuality, and characters. The tone creates a perfect atmosphere in the rise and falling of the narrations. (wars, victories, and defeats)