بررسی تطبیقی سیاست مدن در گلستان سعدی و کلیله و دمنه عربی
محورهای موضوعی : شعر
1 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی واحد دهدشت، دانشگاه آزاد اسلامی،دهدشت، ایران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
نویسندگان کتاب‌های کلیله و دمنه عربی و گلستان هر یک به گونه‌ای در طرح مسأله سیاست مُدُن و آیین حکومت‌داری تأکید ورزیده‌اند. رعایت اصول و موازین اخلاقی در سیاست مدن و آیین حکومت‌داری و کشورداری همچون عدالت، رعیّت‌پروری، رازداری، برقراری امنیت اجتماعی، خردورزی، مشورت و رایزنی در تدبیر مصالح مملکت، اتحاد و یکدلی، قناعت و خرسندی، توجه به قدرت اهورایی و اعتقاد به تقدیر و سرنوشت و ... پیوندی استوار با شیوه شخصی پادشاهان و حاکمان دارد و حتی این امر در منابع تاریخی ایران نیز نمود فراوانی دارد. سعدی درگلستان یک باب را به سیرت پادشاهان اختصاص می دهد و در بقیه باب ها کم و بیش نکات مهمی را در این زمینه متذکر می شود. در کتاب کلیله و دمنه عربی نیز این امر به گونه ای دیگر و با زبان حیوانات به شکل نمادین و در هیأت فابل، بازگو می شود. هر دو نویسنده در صدد یافتن چاره ای برای رفع مشکلات مردم و دفع ظلم و فساد هستند. نویسندگان هر دو اثر برای رسیدن به الگوی برتر حکومتی، نگرشی اسوه گرا دارند و برای نشان دادن نمودار عینی آن به آموزه‌های دینی تکیه می کنند و بر اهتمام به امور دنیا و دین تأکید می‌ورزند. با بررسی دو اثر، این نتیجه حاصل می شود که در هر عصری نه تنها حاکمان بلکه برخی ادیبان هم به عالم سیاست روی آورده اند و گاهی نقش مشاوران سیاسی حاکمان را ایفا کرده اند.
The authors of "Golestan" and "Kalila and Dimna" both emphasized of madden policy and governing traditions in some way. There is a strong conjunction between considering ethics principles and morality in madden policy and governing traditions such as justice, secrecy, social security, advisory and consultation, belief in destiny and fate and etc. with the kings and governors. This is completely obvious in Iran's historical sources. Saadi specifies one chapter to kings and governors in Golestan and other chapters contain hints in this regard. In Arabic Kalila and Dimna the subject is said by animals in symbolic way. Both authors attempt to find a solution to solve people's problems. Studying two works shows that not only the governors come to madden policy and play the governors' advisors role but also some literary men do the same.