بررسی بدبینی، یأس و نهیلیسم در افکار ابوالعلاء معری و صادق هدایت
محورهای موضوعی : شعربهرام دهقان 1 , سمیه شریعتی زاده 2
1 - عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کهنوج، کهنوج، ایران(استادیار)
2 - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد کهنوج، کهنوج، ایران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
با نگاهی گذرا به تاریخ گذشته به نحوه زندگی برخی از شخصیت‌های بزرگ و نام‌آشنایی برمی‌خوریم که نوع زیستن آن‌ها متفاوت بوده است؛ و این تفاوت ریشه در افکار آن‌ها داشته است. از جمله این موارد دو شخصیت ابوالعلاء معرّی و صادق هدایت هستند؛ ایشان دارای اسلوبی ابتکاری و منحصر به فرد در فلسفه بدبینانه، سبک زندگی پوچ‌گرایانه و اخلاق ریاضت طلبانه است و شاید بتوان نابینایی‌اش را آغازی بر زندگی پر پیچ و خم و افکار پیچیده او دانست و صادق هدایت که نویسنده‌ای نهیلیستی است، یأس و دلهره فلسفی ایشان را شاید بتوان گفت ناشی از رفاه است، رفاهی که خودش در پدیدآمدن آن هیچ سهمی ندارد. بنابراین پژوهش پیش رو بر آن است که برخی از موارد فوق را شناسایی و زمینه‌هایی که منجر به یأس و ناامیدی و ... شده است را مورد بررسی قرار دهد.
By a short look at the history of the past we would face the living method of some great and familiar characters whose lives types were completely different; this difference root was in their way of thinking. Two samples were Sadegh Hedayat and Abul ʿAla Al-Maʿarri. Maʿarri has innovative and unique method in pessimism philosophy and nihilism and his blindness is an open to his complicated life and thoughts; Hedayat who was a nihilist author, his philosophical hopelessness and suspense may be known because of his comfort and welfare; the comfort which he had no role in achieving it. Thus the present paper intends to recognize some the issues and the fields which makes them hopeless and desperate.