طراحی مدل آموزش کارآفرینی مؤثر بر قصد کارآفرینی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشکده مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی - واحد تهران مرکزی

محورهای موضوعی : مدیریت کسب و کار

سمیه یوسفی طوین ¹ , محمدعلی کرامتی ² , طهمورث سهرابی ³

1 - گروه مدیریت کارآفرینی‌‌، واحد تهران مرکز‌‌ی، دانشگاه آزاد اسلامی‌‌، تهران‌‌، ایران
2 - گروه مدیریت صنعتی‌‌‌‌‌، واحد تهران مرکز‌‌ی، دانشگاه آزاد اسلامی‌‌، تهران‌‌، ایران
3 - گروه مدیریت صنعتی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

تاریخ دریافت : 1399/11/06 تاریخ پذیرش : 1400/01/31 تاریخ انتشار : 1400/04/01

کلید واژه: دانشجویان تحصیلات تکمیلی, آموزش کارآفرینی‌‌, قصد کارآفرینی‌‌,

چکیده مقاله :

زمینه و هدف: امروزه کارآفرینی یکی از مهم ترین عوامل پیشرفت اقتصادی و اجتماعی است و هدف اصلی تحقیق طراحی مدل عوامل مؤثر بر قصد کارآفرینی با رویکرد فراترکیب می‌باشد. روش‌شناسی: روش تحقیق آمیخته می ‌باشد در قسمت کیفی از هفت مرحله فراترکیب سندلوسکی و باروسو و در قسمت کمی از آزمون t-test استفاده کرده ‌ایم. جامعه آماری در قسمت کیفی 50 مقاله فارسی و 50 مقاله انگلیسی و در قسمت کمی‌‌، 37 نفر از دانشجویان رشته کارآفرینی برای گروه آزمایش و 37 نفر از دانشجویان رشته غیرکارآفرینی برای گروه کنترل در مقطع کارشناسی ارشد و دکتری می‌باشند. یافته ‌ها: در قسمت کیفی 7 مولفه از جمله نگرش به رفتار‌‌، هنجارهای ذهنی‌‌، نوآوری‌‌، انگیزه یادگیری، خود اشتغالی‌‌، خودکارآمدی کارآفرینانه به دست آمد و در قسمت کمی تمامی فرضیه‌‌‌ها مورد تایید قرار گرفت. نتیجه‌گیری: مدرسان آموزش کارآفرینی به عوامل روانشناختی دانشجویان توجه کرده و از فناوری‌‌‌ ها و روش ‌های نوین آموزشی‌‌، استفاده کنند.

چکیده انگلیسی:

Context/Purpose: Today, entrepreneurship is one of the most important factors in economic and social development and the main purpose of research is to design a model of factors affecting entrepreneurial intention with a hybrid approach. Methodology: The research method is mixed. In the qualitative part, we have used seven meta-combinations of Sandlowski and Barroso, and in the quantitative part, we have used the t-test. The statistical population in the qualitative part is 50 Persian and 50 English articles and in the quantitative part, there are 37 students of entrepreneurship for the experimental group and 37 students of non-entrepreneurship for the control group in master's and doctoral degree. Findings: In the qualitative part, 7 components including attitudes toward behavior, mental norms, innovation, learning motivation, self-employment, entrepreneurial self-efficacy were obtained and in the quantitative part all hypotheses were confirmed. Conclusion: Entrepreneurship education instructors should pay attention to students' psychological factors and use new technologies and teaching methods.