رویکرد بازدارنده سیاست جنایی تقنینی ایران در جرایم علیه امنیت
محورهای موضوعی : تحقیقات حقوقی بین المللی
رضا مشکاتی
1
(دانشجوی دوره دکتری گروه حقوق کیفری و جرم‌شناسی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران و دانشجوی دوره دکتری گروه حقوق کیفری و جرم‌شناسی، واحد علوم و تحقیقات کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی،کرمانشاه، ایران)
قباد کاظمی
2
(عضو هیأت علمی گروه حقوق، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران)
محمد جواد جعفری
3
(عضو هیأت علمی‌گروه حقوق، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران)
کلید واژه:
چکیده مقاله :
یکی از مهمترین اهداف سیاست جنایی برقراری نظم و امنیت در جامعه و تأمین آسایش عمومی‌و در نهایت شکوفایی هر چه بهتر ارزش‌های انسانی در جامعه می‌باشد. نبود یک سیاست جنایی منسجم و هدف‌دار در کنترل بزهکاری باعث کاهش عملکرد دستگاه عدالت کیفری می‌شود که در نهایت باعث افزایش میزان جرایم در جامعه و از بین رفتن شکوفایی و استعداد انسانی در جامعه می‌گردد. سیاست جنایی علاوه بر ابزار کیفر به مقوله پیشگیری از طریق اقدامات غیرکیفری جهت کنترل بزهکاری توجه می‌نماید. جرایم علیه امنیت با توجه به اینکه هدف اصلی آن آسیب به امنیت حکومت‌ها می‌باشد، قانونگذاران تمامی‌کشورها، رویکردهای متفاوتی اعم از کیفری و غیرکیفری برای مقابله با این جرایم در نظر گرفته‌اند. هدف از پژوهش این مقاله، بررسی رویکرد بازدارندگی نه رویکرد کیفری، توسط مقنن ایرانی در حوزه جرایم علیه امنیت می‌پردازیم. روش این تحقیق، روش تحلیلی – توصیفی و ابزار گردآوری مطالب از نوع کتابخانه‌ای می‌باشد