عملکرد ضعیف نظام ترویج دولتی، همراه با بحران‌های مالی سبب شده تا بسیاری از کشورها به رهیافت خصوصی‌سازی ترویج کشاورزی به‌طور جدی بیندیشند. هدف اصلی این پژوهش بررسی نگرش دامداران نسبت به خصوصی‌سازی خدمات ترویج بود .پژوهش از نوع کاربردی و جامعه آماری آن شامل دامداران شهرستان مرودشت بود. نمونه‌گیری به روش طبقه‌ای تصادفی با انتساب متناسب انجام شد و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران به تعداد 300 نفر دامداران تعیین گردید. برای رسیدن به این هدف از الگوی لاجیت استفاده شده است. در این تحقیق، تأسیس واحدهای خدمات آموزشی و ترویجی توسط تشکل‌های مردمی بالاترین اولویت از دیدگاه دامداران می‌باشد و همچنین نتایج نشان داد ترویج خصوصی بهتر است در کنار ترویج دولتی و در جهت حمایت از آن عمل کند. در نهایت بررسى روابط بین ویژگی‌های شخصى دامداران با گرایش به خصوصی‌سازی خدمات ترویج نشان مى‌دهد که بین متغیرهایى مانند سن دامداران، میزان تحصیلات، متوسط درآمد، استفاده از فناوری‌های نوین، شغل اصلی دامداری، نیاز به خدمات ترویجی و فاصله از مرکز خدمات، با متغیر گرایش به خصوصی‌سازی خدمات ترویج رابطه معنی‌داری وجود دارد. پرونده مقاله