مطالعه گزارش ها و نقشه‌های موجود نشان می‌دهد که استان بوشهر به علت همجواری با خلیج‌فارس در معرض آلودگی های نفتی قرار گرفته است. در این منطقه به منظور شناسایی مناطق آلوده از چهارده ترانسکت فرضی استفاده شد که این ترانسکت ها در محدوده جزر و مدی و در راستای عمود بر ساحل انتخاب شده‌ و بر حسب ارتفاع سواحل و نوع جزر و مد منطقه‌ای، طول ترانسکت ها متفاوت می‌ باشد. آنالیز نمونه های جمع‌آوری شده با روش HPLC نشان می‌ دهد که میزان آلودگی به هیدروکربن کل (TPH) در منطقه بسیار ناچیز است. به گونه‌ای که برای آلوده ترین نقاط میزان TPH کم تر از ppb400 است. ارزیابی روند توزیع مواد آلاینده در نوار ساحلی نشان می دهد که توزیع آلاینده‌ها در رسوبات ساحلی مناطق مختلف یکسان نمی‌ باشد، به طوری که بیشترین آلودگی در پایین‌ترین حد جزر و کم ترین مقدار در بالاترین حد مد می‌باشد. همچنین آنالیز نمونه ها نشان می‌دهد که بالاترین نرخ آلودگی در نمونه‌هایی است که از اعماق بیشتری برداشت شده است. علاوه بر آن در اکثر نمونه‌های برداشت شده از سواحل بوشهر رابطه مستقیمی بین درصد رس و هیدروکربن های آروماتیک وجود دارد. پرونده مقاله