زمینه و هدف: با توجه به محدود بودن منابع انرژی فسیلی و مشکلات ناشی از انتشار گازهای گلخانه ای، توجه بیش از پیش به انرژی های تجدیدپذیر ضرورت دارد، زیرا از این طریق می توان به اهداف توسعه پایدار دست یافت. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی روابط بین انرژی های تجدیدپذیر، انتشار دی اکسید کربن و توسعه پایدار در ایران و مقایسه با انرژی های تجدید ناپذیر است. روش بررسی: در این تحقیق، روابط متقابل پویا در الگوی توسعه پایدار- انرژی- آلاینده دی اکسید کربن با استفاده از روش خودرگرسیون برداری بیزین (BVAR) در ایران طی دوره 1980- 2013 بررسی شده است. شاخص تولید ناخالص داخلی (GDP) اغلب برای بیان رشد اقتصادی و توسعه پایدار در مطالعات استفاده می شود، اما این شاخص برای ارزیابی توسعه ناکارآمد است. یکی از مهم ترین شاخص ها برای ارزیابی توسعه پایدار، شاخص پس انداز خالص تعدیل شده (GS) است. برای این منظور، در مطالعه حاضر از این شاخص به عنوان شاخص توسعه پایدار استفاده شده است. یافته ها: نتایج حاکی از آن است که تأثیر ایجاد تکانه مثبت در مصرف انرژی های تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر بر توسعه پایدار در ایران مثبت است. همچنین، شوک مثبت وارده به مصرف انرژی تجدیدپذیر و تجدید ناپذیر موجب افزایش انتشار آلاینده دی اکسید کربن (CO2) به میزان متفاوت می شود. به علاوه، اثر رشد شاخص توسعه پایدار بر مصرف انرژی تجدیدپذیر مثبت و بر مصرف انرژی تجدید ناپذیر منفی است. بحث و نتیجه گیری: پیشنهاد می شود سیاست گذاران ترویج سیاست های متنوع سازی عرضه انرژی به ویژه انرژی های تجدیدپذیر را در اولویت قرار دهند. پرونده مقاله