با وجود اهمیت و جایگاه کسب و کارهای خانوادگی دراشتغال زایی و افزایش درآمد و توسعه اقتصادی جوامع، شواهد بسیاری مبنی بر عمر کوتاه و فروش یا تعطیلی این نوع از کسب و کارها بعد از یک نسل وجود دارد و درصد کمی از آنها به نسل های بعدی منتقل می شوند. از این رو هدف تحقیق حاضر ارائه الگویی است که بر اساس آن بتوان پایداری کسب و کارهای خانوادگی در ایران را تبیین نمود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، و از لحاظ ماهیت، پژوهشی توصیفی – پیمایشی می باشد و در چارچوب رویکرد کیفی و با به کارگیری روش تحقیق داده بنیاد انجام گرفته است. ابزار جمع آوری داده ها، مصاحبه های عمیق و غیرساختار یافته بوده و به منظور گردآوری اطلاعات، با به کارگیری روش نمونه گیری گلوله برفی با 12 نفر از خبرگان، مدیران و صاحبان کسب و کارهای خانوادگی مصاحبه انجام شد. سرانجام پس از طی کدگذاری‌های سه گانه باز، محوری و انتخابی، مدل مفهومی تحقیق بر اساس مدل پارادایمی طراحی شد. یافته های این تحقیق بیانگر آنست که این مدل در قالب 9 مقوله اصلی و 25 متغیر قرار گرفت. پرونده مقاله