به دلیل محدودیت در فراهمی آب در زراعت برنج، از خشک و تر کردن تناوبی به جای غرقاب نمودن دایمی جهت کاهش مصرف آب در شالیزارها استفاده می گردد. بدین منظور با هدف بررسی تاثیر روش های مختلف آبیاری و مقادیر کود نیتروژن بر عملکرد و محتوای عناصر ریزمغذی برنج قهوه ای و سفید در دو رقم هاشمی و گیلانه در سال های زراعی 96-1395 و 97-1396 به صورت کرت های دو بار خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در رشت اجرا گردید. تیمارهای آبیاری غرقاب، آبیاری با فاصله 7 روز و 14 روز در کرت اصلی، مصرف 50، 75 و 100 گیلوگرم در هکتار کود نیتروژن در کرت فرعی و ارقام هاشمی و گیلانه در کرت فرعی فرعی قرار داده شدند. نتایج نشان داد که اثر سال بر عملکرد و تعداد خوشه در مترمربع معنی دار شد. برهمکنش سه عامل مورد مطالعه بر عملکرد در سال 1396 و 1397، تعداد خوشه در مترمربع در سال 1396، و محتوای عناصر ریزمغذی دانه از نظر آماری معنی دار گردید. افزایش فاصله آبیاری تعداد خوشه در مترمربع، تعداد دانه در خوشه، وزن هزار دانه و عملکرد شلتوک را کاهش داد، در حالی که مصرف 75 و 100 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن این صفات را در هر سه سطح آبیاری در مقایسه با سطح 50 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن افزایش داد. برتری عملکرد و تعداد دانه در خوشه و تعداد خوشه در مترمربع بالاتری را در رقم گیلانه نسبت به هاشمی در هر سه سطح آبیاری نشان داد. افزایش فاصله آبیاری بر محتوای عناصر ریزمغذی در برنج قهوه ای و سفید افزود. دو سطح کودی 75 و 100 کیلوگرم در هکتار نیز این صفات را نسبت به سطح دیگر کود نیتروژن افزایش دادند. در آبیاری با فاصله 14 روز و مصرف 100 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن بیش ترین محتوای Zn، Cu، Fe و Mn در برنج قهوه ای و سفید مشاهده شد. مصرف 100 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن در هر دو رقم توانست در هر سه سطح آبیاری، عملکرد کمّی و کیفی دانه را در مقایسه با دو سطح دیگر کود نیتروژن افزایش دهد و سطح مناسبی از کود برای تعدیل اثرات مضر افزایش فواصل آبیاری باشد. پرونده مقاله

به‌منظور ارزیابی اثرات رژیم‌های آبیاری و کودهای زیستی و شیمیایی نیتروژن بر عملکرد دانه (شلتوک) و برخی صفات فیزیولوژیک، آزمایشی به صورت کرت‌های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک‌های‌ کامل تصادفی با سه تکرار در سال‌های1396 و 1397 در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات برنج کشور (رشت) اجرا گردید. عوامل آزمایشی شامل رژیم آبیاری در سه سطح بدون تنش (غرقاب دائم) و فواصل آبیاری 10 روز و 15 روز یکبار به عنوان عامل اصلی، کود در سه سطح تلقیح ریشه نشاء با کود زیستی، تلقیح ریشه نشاء با کود زیستی + 50 درصد کود شیمیایی تأمین کننده نیتروژن مورد نیاز گیاه (تیمار ترکیبی) و 100 درصد کود شیمیایی تأمین کننده نیتروژن مورد نیاز گیاه به‌عنوان عامل فرعی و رقم برنج در دو سطح هاشمی و گیلانه به‌عنوان عامل فرعی فرعی بودند. بیش‌ترین عملکرد دانه در سال اول (14/4 تن در هکتار) و دوم (99/3 تن در هکتار) در تیمار 100 درصد کود شیمیایی تأمین کننده نیتروژن مورد نیاز گیاه، شرایط غرقاب و رقم گیلانه ثبت شد که با تیمار تلقیح ریشه نشاء با کود زیستی + 50 درصد کود شیمیایی تأمین کننده نیتروژن مورد نیاز گیاه (تیمار ترکیبی) در سال اول (93/3 تن در هکتار) و دوم (85/3 تن در هکتار) در یک گروه آماری قرار داشتند. مصرف کود زیستی در کنار کودهای شیمیایی نیتروژن، توانست علاوه بر تولید محصول کافی و بهبود کارایی جذب نیتروژن، مصرف کود شیمیایی نیتروژن را به میزان 50 درصد کاهش دهد. پرونده مقاله

Peanut is an oilseed plant, which is rich in seed oil and protein content. The effects of different irrigation methods and humic acid dosages were explored on yield and yield components of peanuts in Astaneh-ye Ashrafiyeh County in Guilan province, Iran, in 2018 and 2019 cropping years. The experiment was laid upon a split-plot design based on a randomized complete block design with three replications in which the main plot was assigned to irrigation treatments including rainfed treatment and irrigation to meet 60%, 80%, and 100% of water requirement, and the sub-plot was assigned to humic acid (HA) at four rates of 0, 3, 6, and 9 L ha-1. The results showed that the highest biological yield (9750 kg ha-1) was obtained from the plants irrigated to meet 80% of their water requirement and applied with 9 L ha-1 HA and the lowest (2453 kg ha-1) was produced under rainfed conditions with no HA applied. Seed yield was 1863 kg ha-1 at the 80% water requirement level and 2067 kg ha-1 at the HA level of 9 L ha-1. Based on the results, it can be recommended to apply 9 L ha-1 HA and supply 80% of the plants’ water requirement as appropriate conditions for the studied region. پرونده مقاله

To investigate the effect of sulfur (S) and zinc (Zn) fertilizers on yield, fatty acid composition, and micronutrients of two peanut cultivars, a factorial experiment in a randomized complete block design with three replications was conducted in a farm in Guilan province, Astana Ashrafieh city in 2019 and 2020. The effects of S and Zn on peanut seed yield, fatty acids, and micronutrients were significant at the 1% level. The simultaneous application of Zn foliar application at a rate of 2 per thousand and S fertilizer at a rate of 40 kg ha-1 produced the maximum grain yield of the Spanish cultivar (with an average of 5770 kg ha-1). With an average of 5331 kg ha-1, the North Carolina 2 (CN2) cultivar produced the maximum yield when treated with 60 kg ha-1 of S and Zn foliar application at 2 per thousand. In terms of the number of fatty acids that make up the oil structure based on the average of the treatments tested, Oleic acid (56.9% in the Spanish cultivar and 61.1% in the CN2 cultivar) and Linoleic acid (28.6%) had the highest amount. The highest amount of palmitic acid was significantly higher in the treatment of the application of 40 kg ha-1 of S with a foliar application at 2 per thousand Zn (8.8%) and the lowest amount was found in the treatment without S and Zn (7.2%). According to the results of this experiment, both S and Zn factors were effective on most traits, so it is better to use Zn fertilizer if S is used to better absorb this element and can be effective in the growth and development of peanut plants. Therefore, simultaneous use of S fertilizer and Zn foliar application at high levels to improve the quality of fatty acids and grain micronutrients in the Guilan region is recommended. پرونده مقاله