شناخت و بررسی جریان سیلابی رودخانه‌ها که در بیشتر موردها از نوع جریان غلیظ است، می‌تواند به کاهش اثرهای نامطلوب رسوب‌گذاری کمک کند. برای این منظور، ایجاد مانع‌ها در بستر جریان‌ موثر خواهد بود. در این مقاله به‌صورت آزمایشگاهی، اثر ضخامت (بعد) و لایه‌ی دوم موانع نفوذپذیر بر کنترل و تله‌اندازی جریان غلیظ مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای این منظور، از دو گونه مانع‌های شیاری و حفره‌ای دارای شیارها و قطر حفره‌هایی برابر با 3 میلیمتر و ساخته‌شده از صفحات پلاکسی گلاس بهره‌جویی شده است. جریان غلیظ با اضافه کردن یک پلیمر نامحلول و معلق از جنس پلی استایرن انبساطی با میانگین قطر 15/1 میلیمتر و چگالی 135/1 گرم در لیتر ایجاد شد. در انجام آزمایش‌ها از دو غلظت متفاوت (10 و 20 درصد)، پنج تخلخل گوناگون، چهار زاویه‌ی مختلف، چهار ضخامت متفاوت و با دو لایه مانع بهره‌جویی شد. نتیجه‌ها نشان دادند روند عبور جریان غلیظ دارای تخلخل 10 درصد از مانع‌ شیاری با افزایش ضخامت بیشتر می‌شود. لایه‌ی دوم مانع‌ها باعث افزایش روند عبور مواد از هر دو مانع‌های شیاری و حفره‌ای شده است. میزان این افزایش در نوع شیاری برابر 96/1 و نوع حفره‌ای برابر 34/2 ثبت شد. بررسی‌ها نشان دادند که فاصله‌ی بهینه مانع دوم از اول معادل 25/2 متر می‌باشد. بر مبنای نتیجه‌ها، در شرایط مشابه، همواره موانع حفره‌ای عملکرد بهتری از موانع شیاری دارند. پرونده مقاله