در مناطق خشک و نیمه­خشک، توسعه کشاورزی و افزایش روزافزون جمعیت، سبب کاهش منابع آب شده است؛ این مسئله منجر به عواقب اجتماعی و زیست­محیطی برای جوامع بشری خواهد شد. یکی از چالش­های اساسی مدیریت منابع آب، برنامه‌ریزی صحیح منابع آب در شرایط بهینه است. در پژوهش حاضر مدیریت منابع آب دشت‌های اشنویه و نقده واقع در حوزه آبخیز گدار چای با نرم­افزار WEAP برای دوره آماری 1379 تا 1394 مورد ارزیابی قرار گرفت. ابتدا مدل در شرایط واقعی مورد واسنجی و اعتبارسنجی قرار گرفت. سپس شرایط منطقه با دو سناریوی تغییر سطح زیرکشت کشاورزی و جمعیت ارزیابی شد. نتایج ارزیابی مدل با شاخص‌های آماری، عملکرد خوب مدل در دوره تاریخی را نشان داد. همچنین سناریوسازی نشان داد: افزایش 10 تا 30 درصدی سطح زیرکشت حوضه باعث کاهش 10/0 تا 5/0 مترمکعب بر ثانیه متوسط جریان سالانه رودخانه گدار و افزایش 2/8 تا 5/24 میلیون مترمکعب میزان مصرف آب منطقه می‌شود. با توجه اهمیت دشت‌های اشنویه و نقده در حوزه آبخیز دریاچه ارومیه و کم آب بودن منطقه می­توان گفت هرگونه توسعه کشاورزی که منجر به افزایش برداشت از منابع آب منطقه شود، سبب از بین رفتن آن منابع ارزشمند و حیاتی خواهد شد. پرونده مقاله