عدم قطعیت ویژگی‌ بدیهی فعالیت در دنیای واقعی است و تحلیل کارایی واحدها در شرایط عدم قطعیت یکی از مهمترین دغدغه‌های مدیران و برنامه ریزان شرکتها می‌باشد. تاکنون رویکردهای مختلفی برای تحلیل پوششی داده‌ها ابزار خوبی برای ارزیابی کارای واحدها در شرایط عدم قطعیت ارائه شده است از جمله رویکردهای تصادفی، فازی و استوار. در شرایطی که تابع توزیع احتمال متغیرهای تصادفی مشخص باشند، رویکرد تصادفی راه حل دقیقی برای حل مساله میباشد. با این وصف تحقیقات قبلی در این زمینه متمرکز بر تبدیل مساله تصادفی به مساله قطعی بوده‌اند. در این تحقیق روشی برای مدل سازی تحلیل پوششی داده‌ها با استفاده از برنامه نویسی کامپیوتری ارائه می‌شود. در این روش فرایندهای تصادفی شبیه سازی می‌شوند و در نهایت بجای ارائه عدد قطعی به عنوان کارایی واحدها، تابع توزیع کارایی ارائه می‌شود. در این مدل مفهوم جدیدی به عنوان احتمال کارایی ارائه میشود که نماینده احتمال قرار گرفتن واحد کاری در مرز کارا می‌باشد. روش ارائه شده به صورت تجربی در یک مورد واقعی انتخاب پروژه‌های تحقیق و توسعه به کار برده شده است. پرونده مقاله