در حالی که دانشگاه‌های بسیاری در کشورهای مختلف برای جذب دانشجوی خارجی تلاش می‌کنند، تنها دانشگاه‌هایی خاص در این زمینه موفقیت‌هایی را کسب می‌کنند. علی‌رغم آن که در برنامه‌های جمهوری اسلامی ایران بر جذب دانشجویان خارجی تاکید شده است، دانشگاه‌های کشور، موفقیت چندانی در این حوزه نداشته‌‌اند. این پایان‌نامه، یافتن عوامل اصلی موفقیت دانشگاه‌های کشور را وجهه همت قرار می‌دهد. مطالعه سوابق بیانگر آن است که دانشگاه‌هایی که در کشورهایی که ساختار حکومتی خاص، برندی مشخص داشته-اند از بخت بیشتری برای جذب دانشجوی خارجی برخوردار بوده‌اند. بی‌تردید البته اثرات آن دانشگاه‌ها را در زمینه‌های آموزش و پژوهش نمی‌توان در نظر نگرفت. با توجه به این ملاحظات در این رساله به اثر ساختار حکومتی، برند و جایگاه علمی دانشگاه در جذب دانشجوی خارجی پرداخته می‌شود. برای این منظور با مراجعه به آمار و اطلاعات 23 کشوری که کم و بیش در حوزه جغرافیایی جمهوری اسلامی ایران قرار دارند و تا حدودی ویژگی‌هایی مشترک با کشور ما دارند و رتبه‌بندی دانشگاه‌های آنها (البته به لحاظ آمار کشور) و با استفاده از روش حداقل مربعات جزئی مدل کلیات عوامل جذب دانشجویان خارجی طراحی می‌شود. بنابراین مدل، اثر ساختار حکومتی و برند ملی همراه با توانمندی دانشگاه‌ها در قابلیت جذب دانشجوی خارجی بوسیله آنها تایید می‌شود. پرونده مقاله