زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر ادراک سرپرستان از عدالت تعاملی و سبک رهبری خودکامه بر بروز سرپرستی توهین‌آمیز بود. همچنین تاثیر سبک رهبری خودکامه در نقش متغیر تعدیل‌گر در رابطه بین ادراک سرپرستان از عدالت تعاملی و سرپرستی توهین‌آمیز مورد بررسی قرار گرفت. روش‌‌شناسی: جامعه آماری پژوهش شامل 126 نفر از سرپرستان شعب بانک سپه شهر شیراز و ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه شامل پرسشنامه‌های عدالت تعاملی نیهوف و مورمن (1993)؛ سبک رهبری خودکامه چنگ و همکاران(2004) و سرپرستی توهین‌آمیز تپر (2000) بود. روایی و پایایی پرسشنامه‌های یاد شده با استفاده از روایی صوری، روایی سازه و همچنین محاسبه آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت و تایید گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها، از روش تحلیل عاملی تأییدی و مدل‌سازی معادلات ساختاری و نرم‌افزار اسمارت پی ال اس نسخه 2 استفاده شد. یافته‌‌ها و نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان داد که ادراک سرپرستان از عدالت تعاملی دارای تاثیر منفی و معنادار بر بروز سرپرستی توهین‌آمیز و سبک رهبری خودکامه در نقش متغیر مستقل، دارای تاثیر مثبت و معنادار بر بروز سرپرستی توهین‌آمیز بود. همچنین بر مبنای نتایج مشخص شد سبک رهبری خودکامه به عنوان متغیر تعدیل‌گر، دارای تاثیر مثبت و معنادار اما ضعیف در رابطه بین ادراک سرپرستان از عدالت تعاملی و سرپرستی توهین‌آمیز می‌باشد. پرونده مقاله