عبارت سبزراه برای مسیرهایی به کار می رود که انسجام محیط زیست را در زیرساختار شهری محافظت می کنند، سبزراه ها به عبارتی پارک های خطی پیوسته، جدید و یا به نوعی زیرساختارهای سبز شهری هستند، با توجه به اینکه شهرگرایی و افزایش جمعیت شهری در ایران همانند کشورهای دیگر تعارضاتی را میان توسعه شهر و محیط زیست، منافع خصوصی و عمومی شهروندان، ضرورت های کالبدی، روانی و فرهنگی ایجاد کرده است، بنابراین اجرای طرح های سبزراه می تواند این تعارضات را کاهش دهد و کیفیت محیط زیستی، زیبا سازی، تفرجی، آموزشی، رفاهی و حفاظت از زیستگاه های سرزمین را بالا ببرد. مطالعه حاضر در دو بخش ارائه می شود، در بخش اول با استفاده از روش شناسایی اسنادی، مراحل عمده تحول و تکامل مفهوم سبزراه و اقدامات جهانی انجام شده در حوزه برنامه ریزی و طراحی مطرح می شود و در بخش دوم با استفاده از روش تحلیل محتوا به نخستین گام ها برای ایجاد شبکه سبزراه در ایران می پردازد. پرونده مقاله