در جریان مطالعات باستان‌شناسی محوطه‌های اسلامی دشت همدان در سال 1399، محوطة بوزنجرد توسط نگارندگان برای نخستین‌بار مورد بررسی قرار گرفت. یکی از شاخصه‌های مهم در شناخت فرهنگ‌های گذشته، مطالعه و تحلیل آثار سفالی محوطه‌های باستانی است که نقش مهمی در روشن شدن ساختار فرهنگیِ مراکز استقراری دارد. با توجه به تأثیرپذیری سنت‌های سفالگری دشت همدان و به‌تبع آن، محوطة بوزنجرد، از مراکز شاخص سفالگری دورة اسلامی، در این پژوهش سعی شده است، به طبقه‌بندی، گونه‌شناسی و گاهنگاری انواع سفالینه‌های لعابدار این محوطه پرداخته شود. این پژوهش با مطالعه داده‌های باستان‌شناسی حاصل از بررسی‌های نوین نگارندگان انجام شده است. اهداف کلی، شناخت گونه‌های محلی سفال در محوطة بوزنجرد و شناسایی مراکز فرهنگی اثرگذار بر سنت سفالگری در این محوطة اسلامی است. روش تحقیق به صورت توصیفی - تحلیلی و گردآوری اطلاعات به شیوه اسنادی بوده و همچنین، یافته‌های میدانی این محوطه با سایر محوطه‌های هم افق بررسی مقایسه‌ای شده‌اند. نتایج نشان دهندة شباهت‌هایی میان سفال‌های محوطة بوزنجرد، از لحاظ فن ساخت و پرداخت، با محوطه‌های همجوار همچون ذلف‌آباد، آوه، آق‌کند، سلطانیه، قروه، کنگاور، بیستون و بروجرد است که در مهمترین مسیرهای ارتباطی دشت همدان قرار داشتند‌. همچنین، از نظر ویژگی‌های فنی و هنری، مهمترین گونه‌های سفالی محلی این محوطه، ظروف لعابدار نقش‌کنده در گلابه و ظروف با تزئین چند رنگ بر روی لعاب سفید هستند. پرونده مقاله