سفال‌‌‌های دورة هخامنشی در منطقة آناتولی شرقی از لحاظ فرم و تکنیک، ‌‌‌تفاوت بسیاری از سفال‌‌‌های دورة ما قبل خود، ‌‌‌یعنی اورارتوها دارند. هم‌زمان با برافتادن حکومت اورارتوها و روی کار آمدن هخامنشیان و گسترش سرزمین‌‌های زیر سلطة آنان، ‌‌‌فرهنگ جدیدی در سنت سفالگری به وجود آمده است. ‌‌‌جای سفال‌‌های تک‌رنگ براق با آستر قرمزرنگ اورارتویی را ‌‌‌سفال‌‌هایی با آستر کرم رنگ ضخیم به‌صورت تک‌رنگ و چندرنگ با فرم‌‌های متفاوت گرفته است. از نظر تاریخی، ‌‌‌تأثیرات فرهنگ اورارتو هنوز در مرحلة اولیة عصر آهن III که مصادف با دورة حکومت ماد بوده، ‌‌‌همچنان ادامه داشته است. در واقع، ‌‌‌این مرحله در فاصلة زمانی حکومت اورارتو و عصر آهن III با تمامی ویژگی‌‌های سنت سفالگری آن قرار دارد. ‌‌‌در مرحلة پس از اورارتو/ماد، هنوز تولید سفال‌‌هایی با تأثیر سنت سفالگری اورارتویی با خمیر قرمزرنگ ادامه داشته است. در حالی که در برخی اشکال هنوز پیوستگی را مشاهده می‌‌‌‌کنیم، ‌‌‌در دورة هخامنشی، ‌‌‌ساخت نمونه‌‌های اولیة ظروف فلزی دو دسته به‌عنوان یک نوآوری ظاهر می‌‌‌‌شود. در مراکز کاوش‌شده‌ای که بقایای معماری از آن‌‌ها یافت نشده، داده‌‌های سفالی و نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آن‌ها، ‌‌‌انجام این پژوهش را ممکن کرده است. در پژوهش حاضر، ‌‌‌ابتدا به سفال‌‌های دورة هخامنشی که در منطقة شمال شرق آناتولی از کاوش‌‌ها و بررسی‌‌های باستان‌شناسی یافت شده است، ‌‌‌اشاره می‌‌‌‌شود. در این مطالعه، ‌‌‌با توجه به نتایج حفاری‌‌ها و بررسی‌‌های باستان‌شناسی انجام شده در منطقة شمال شرقی منطقة آناتولی، ‌‌‌ارزیابی کلی از سفال‌‌های منقوش نگهداری شده در موزة شهر کارس کشور ترکیه انجام خواهد گرفت. پرونده مقاله