ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) به عنوان فعالیت تجمعی آنتی اکسیدان ها در یک نمونه، پارامتر مهمی در تجزیه و تحلیل ماتریس های بیولوژیکی یا غذایی است. بنابراین ارزیابی ظرفیت آنتی اکسیدانی تام مواد موجود در رژیم غذایی و مایعات بیولوژیک اهمیت زیادی دارد. بر این اساس روش های زیادی به شیوه های گوناگون در شرایط مختلف، ظرفیت آنتی اکسیدانی و موثر بودن آن ها را بررسی می کنند. اما اغلب همبستگی قوی بین ظرفیت های اندازه گیری شده بر روی مواد یکسان با روش های مختلف وجود ندارد که علت آن تنوع مواد فعال، ساز و کارو ویژگی های متفاوت مانند انواع مختلف آنتی اکسیدان ها، حضور سایر مواد مداخله کننده در نمونه، عدم شرکت همه آنتی اکسیدان های نمونه در واکنش روش مورد استفاده می باشد. در سال های اخیر، روش های تجزیه ای متفاوتی بر اساس نانوذرات توسعه یافته اند تا ظرفیت آنتی اکسیدانی غذاها و مواد گیاهی را تعیین کنند. در این روش های سنجش عمدتا از نانوذراتی مثل طلا، نقره، اکسید آهن، اکسید منگنز، کوانتم دات ها و اکسید سریم استفاده کرده اند. در این مقاله مروری به بعضی از پژوهش های انجام گرفته در زمینه ی سنجش ظرفیت آنتی اکسیدانی تام می پردازیم. پرونده مقاله