زبان‌شناسی حقوقی به‌عنوان مطالعه و تجزیه ‌و تحلیل زبان در حوزه‌ حقوقی تعریف می گردد که در مقایسه با نحو، آواشناسی، معناشناسی، واج‌شناسی و دیگر شاخه‌های زبان‌شناسی، به‌عنوان رشته‌ای نسبتاً جدید معرفی می‌شود. این شاخه رابط بین زبان‌شناسی و حقوق بوده که به حوزه‌هایی نظیر معناشناسی، کاربردشناسی، تجزیه‌وتحلیل گفتمان، سبک‌شناسی و واژگان نیز وابسته است. در این شاخه، دانش، تحلیل و روش‌شناسی ‌زبان‌شناختی در موقعیت‌های حقوقی و جرم‌شناسی نیز اعمال می‌شود و فعالیت در آن بدون درک شایسته از موقعیت حال و آینده آن ناممکن است. با توجه به اینکه سهم ایران از بازار گستره زبان‌شناسی در فضای سایبری بسیار ناچیز بوده، ازاین‌رو باید راهکارهایی برای گسترش آن ارائه گردد تا سیاست‌هایی متناسب با شاخه مذکور تدوین گردد. در این مقاله نخست به تاریخ، توسعه، اهمیت و کاربرد زبان‌شناسی و سپس به ارتباط آن با زبان‌شناسی سایبری پرداخته است و درنهایت با بررسی آسیب‌ها و چالش‌های فضای برخط، وضع موجود و ترسیم زیست‌بوم حوزه زبان‌شناسی سایبری، به استخراج چالش‌های مربوط پرداخته و ضمن ارائه راهکارهایی زبان‌شناختی برای مواجهه با آن‌ها، نقش حاکمیت در فراهم‌سازی بستر مناسب برای این حوزه تبیین می‌گردد. پرونده مقاله