هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آرایش مختلف حرکات در تمرین مقاومتی بر پاسخ هورمون های کورتیزول و تستوسترون به یک جلسه فعالیت مقاومتی بود.روش شناسی: تعداد 12 مرد جوان سالم 19 تا 25 سال که هیچ گونه سابقه تمرین با وزنه را نداشتند به صورت تصادفی در 3 جلسه فعالیت مقاومتی با اعمال یکسان متغیرهای تمرین شرکت کردند. با فاصله 1 هفته آزمودنی ها سه جلسه فعالیت مقاومتی را اجرا کردند. در اولین جلسه حرکات به صورت بالاتنه-پایین تنه، جلسه دوم با ترتیب عکس و جلسه سوم به صورت یک درمیان انجام شد. 15 دقیقه قبل و بلافاصله پس از پایان هر سه جلسه فعالیت ورزشی مقاومتی از آزمودنی ها نمونه گیری خون به عمل آمد و مقادیر هورمونهای کورتیزول و تستوسترون اندازه گیری و نتایج با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه های تکراری در سطح 0.05 مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد تغییر در ارایش حرکات تغییری در پاسخ کورتیزول و تستوسترون به یک جلسه فعالیت مقاومتی ایجاد نمی کند (به ترتیب، P=0.118 و P=0.344) اما تغییر در ترتیب حرکات در زمانی که آرایش حرکات به صورت یک درمیان از حرکات بالا تنه و پایین تنه بود، دارای بهترین نسبت بین کورتیزول و تستوسترون بود (P=0.028).نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد تغییر در ترتیب حرکات به صورت انجام حرکات به صورت یک حرکت بالاتنه و یک حرکت پایین تنه میتواند نسبت بین غلظت های تستوسترون به کورتیزول را در پایان یک جلسه تمرین بهبود بخشد. پرونده مقاله