به طورکلی شهرهای هوشمند برای بهبود زندگی شهری به فناوری اطلاعات و ارتباطات متکی هستند که مفاهیم شهر هوشمند به‌عنوان تلاش برای بهبود عملکرد شهری و تمایل به ارائه راهکارها و راه‌حل‌ها برای مشکلات شهری به‌منظور ارائه کیفیت بالاتر زندگی انسان شناخته می‌شود. همان‌طور که در دوران کووید-19 شاهد آن بودیم دولت‌ها برای کارآمدتر کردن فاصله اجتماعی در سراسر جهان به یک قرنطینه اجباری شهری روی آورده‌اند. در این شرایط تحرکات جسمانی محدود و فعالیت‌های روزمره به‌صورت منظم از طریق دورکاری انجام می‌شد که به اهمیت هوشمند سازی شهری می‌توان پی برد. در این پژوهش به تحقق شهر هوشمند با زیرساخت های دولت الکترونیک و مجازی و هوشمند شدن خدمات دولت با کاربست مؤلفه اصلی پویایی هوشمند، اقتصاد هوشمند، محیط هوشمند، حکمروایی هوشمند و مردم هوشمند در دوران شیوع کووید-19 در شهر مشهد پرداخته شد. این پژوهش، ازنظر روش جز پژوهش‌های کمی- کیفی، به لحاظ هدف جز پژوهش های کاربردی و به لحاظ ماهیت، توصیفی و تحلیلی است. به‌منظور ایجاد پایگاهی از عوامل اولیه موجود درباره عوامل مؤثر بر شهر هوشمند از تکنیک پویش محیطی و بررسی پیشینه ادبیات استفاده شده است. برای گردآوری اطلاعات از روش اسنادی و پیمایشی استفاده شده که از روش پرسشنامه بهره گرفته است. نتایج نشان داد که مؤلفه‌های مردم هوشمند، حکمروایی هوشمند و اقتصاد هوشمند دارای بیشترین همبستگی با مفهوم شهر هوشمند را داشته‌اند. درواقع با ارتقای مؤلفه‌های نامبرده مفهوم شهر هوشمند تا حد زیادی محقق می‌شود. درنهایت می‌توان گفت تأثیرگذارترین مؤلفه مردم هوشمند می‌باشد و با توجه به نتایج به‌دست‌آمده از آزمون های آماری شیوع بیماری کووید-19 در شهر مشهد باعث افزایش مؤلفه مردم، حکمروایی و اقتصاد هوشمند شده است. پرونده مقاله