حس مکان یکی از پدیده‌های مهم در ایجاد رابطه افراد با محیط است و به‌طورمعمول در ارتباط بااتصال گروهی از افراد قرار دارد که یک مکان را تجربه می‌کنند، یا احساساتی که افراد به یک مکان خاص دارند، نسبت داده می‌شود. سن افراد می‌تواند باعث ایجاد علایق متفاوتی نسبت به شاخص‌های محیطی گردد. در صورت وجود حس مکان در محیط، پتانسیل‌های بالقوه جهت تعامل افراد با گروه‌های سنی مختلف به وجود می‌آید. بناهای منطقه‌گرا با تأکید به زمینه و بهره‌گیری از ظرفیت‌های موجود در هر اقلیم شرایطی مختلف برای ارتباط بین فرد با محیط به وجود آورده است. این پژوهش با هدف بررسی مؤلفه‌های حس مکان توسط گروه‌های مختلف سنی در بناهای منطقه‌گرا صورت گرفته است. روش تحقیق ترکیبی از نوع تودرتو کیفی در کمی است. در مرحله کیفی برای استخراج مؤلفه‌های حس مکان در بناهای منطقه‌گرا مصاحبه‌های نیمه ساختاریافته صورت می‌پذیرد و در مرحله کمی پرسشنامه با طیف لیکرت طراحی و در اختیار کاربران فضایی متخصص قرار می‌گیرد نتایج در نرم‌افزار ORIGINPRO نسخه 2016 مورد تحلیل PN قرار می‌گیرد. نتایج نشان می‌دهد که در گروه‌ سنی مخاطبین متخصص 20-40 سال، بیشترین سهم عاملی مربوط به فعالیت‌های عملکردی، جذابیت و زیبایی، تعاملات اجتماعی و امنیت است با مقدار (000/1) است و کمترین سهم عاملی مربوط به شیب و ناهمواری‌ها (246/0)، پله (246/0) و باغچه (245/0) است. در گروه‌ سنی مخاطبین متخصص 40-60 سال، بیشترین سهم عاملی مربوط به امنیت، تنوع رفتاری، چشم‌انداز طبیعی، خاطره‌انگیزی، معنا دهی با مقدار (000/1) است؛ و کمترین سهم عاملی مربوط به شیب و ناهمواری (254/0)، خط آسمان (311/0) و رنگ (315/0) است. در گروه‌ سنی مخاطبین متخصص 60-80 سال، بیشترین سهم عاملی مربوط به فضای سبز، خاطره‌انگیزی، چشم‌انداز طبیعی، تعاملات اجتماعی، تنوع رفتاری و امنیت با مقدار (000/1) است و کمترین سهم عاملی مربوط به شاخص‌های وزن (275/0)، پایایی عملکردها (266/0)، شیب ناهمواری (244/0) است. پرونده مقاله