چکیده:هدف از این پژوهش، بررسی پیش‌بینی سبک‌های حل مسئله اجتماعی بر اساس ابعاد سرمایه روانشناختی در دانشجویان بود. مطالعه حاضر مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را دانشجویان شاغل به تحصیل دانشگاه شهیدچمران در نیمسال اول تحصیلی 97-96 تشکیل دادند. 390 نفر به عنوان نمونه با استفاده از روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد. گردآوری داده ها از طریق مقیاس های سرمایه روانشناختی لوتانز و همکاران، (2007) با هنجاریابی بهادری خسروشاهی و همکاران (1391) میزان پایایی کل مقیاس بر اساس آلفای کرونباخ 85/0، و سبک های حل مسئله اجتماعی دزوریلا و همکاران،(2002) با هنجاریابی مخبری، و همکاران (1389)، میزان پایایی کل مقیاس بر اساس ضریب آلفای کرونباخ 85/0 گزارش شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام در نرم افزار SPSS-18 تحلیل شدند. یافته ها نشان داد بین جهت گیری مثبت به مسئله و حل مسئله منطقی با متغیرهای خودکارآمدی، امید، تاب آوری و خوش‌بینی رابطه معنادار مثبت، بین جهت گیری منفی به مسئله با خودکارآمدی، امید، تاب آوری و خوش‌بینی رابطه معنادار منفی، سبک تکانشگری/بی احتیاطی با خودکارآمدی رابطه معنادار منفی، سبک اجتنابی نیز با خودکارآمدی، امید، خوش‌بینی رابطه معنادار منفی داشت. همچنین به ترتیب جهت گیری مثبت به مسئله 32/. درصد، جهت گیری منفی 31/. درصد، سبک حل مسئله منطفی 47/. درصد، سبک تکانشگری/بی احتیاطی 22/. درصد، سبک اجتنابی 37/. توانستند تغییرات سرمایه روانشناختی دانشجویان را پیش بینی کنند ( 05/0p < ). می توان گفت افرادی که از سرمایه روانشناختی بالاتری برخوردارند توانایی بیشتری برای حل مسائل اجتماعی از خود نشان می دهند. پرونده مقاله