قابلیت مقایسه یکی از ویژگی‌های کیفی کلیدی اطلاعات حسابداری است که مقایسه صورت‌های مالی را تسهیل می‌کند. قابلیت مقایسه در بازار سرمایه و بدهی برای سرمایه‌گذاران و اعتباردهندگان بسیار حایز اهمیت است؛ زیرا تصمیم‌های سرمایه‌گذاری و وام‌دهی بر ارزیابی فرصت‌ها یا پروژه‌های جایگزین مبتنی است و بدون وجود این اطلاعات قابل مقایسه نمی‌توان اقدام به اتخاذ تصمیم بهینه کرد. با توجه به اهمیت موضوع، در این پژوهش به بررسی تاثیر قابلیت مقایسه صورت‌های مالی بر ساختار بدهی‌ها با تاکید بر نقش بیش اعتمادی مدیران در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1392 تا 1398 با استفاده از اطلاعات 144 شرکت با استفاده از روش رگرسیونی حداقل مربعات تعمیم‌یافته و گشتاورهای تعمیم‌یافته پرداخته شده است. روش پژوهش از نوع کاربردی، توصیفی و با رویکرد قیاسی-استقرایی می باشد. برای اندازه گیری قابلیت مقایسه صورت‌های مالی از الگوی دی‌فرانکو و همکاران (2011) و به پیروی از پژوهش احمد و دوئلمن (2013) برای اندازه‌گیری بیش اعتمادی مدیران از بیش سرمایه‌گذاری استفاده شده است. نتایج پژوهش با استفاده از هر دو روش نشان داد که قابلیت مقایسه صورت‌های مالی باعث کاهش ساختار بدهی‌ها شده و بیش اعتمادی مدیران منجر به افزایش ساختار بدهی‌ها می گردد. همچنین بیش اعتمادی مدیران رابطه منفی بین قابلیت مقایسه صورت‌های مالی و سررسید بدهی‌ها را تشدید کرده و منجر به افزایش آن می‌شود. پرونده مقاله