سلوک، اساسی‌ترین بخش عرفان محسوب می‌شود. فلسفة انجام آن، به تمایلات گوناگون بشر مربوط می‌شود که بازگشت به سرزمین نور و کسب زندگی جاودان که در عرفان اسلامی بقا خوانده می‌شود مهم‌ترین دلیل آن به شمار می‌آید. در پی هبوط انسان، آن چه قوس نزولی خوانده می‌شود به اتمام رسیده و انسان به عنوان تنها موجودی که توانمندی صعود و بازگشت به شهر حقیقی را دارد می‌بایست قوس صعودی را به سمت شهر جان طی کند. سالک در مسیر سلوک، انواری را مشاهده می‌کند که گاه قابل دسته بندی است و گاه فاقد معیار مشخصی برای این کار؛ به عنوان مثال تعدد عناوین و همچنین جابجایی آن‌ها در طول تقسیم‌بندی‌های ارائه شده، عمده ترین مانع انجام این فرآیند محسوب می‌شود. در این پژوهش که به شیوة توصیفی-تحلیلی انجام می پذیرد به بررسی تمثیل‌های نور در عرفان اسلامی می پردازیم. پرونده مقاله